یادداشت
هم‌چنان که بارها نوشته و گفته شده، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات مبلمان شهرهای ما این است که امکان حضور فعال و مستمر را به توان‌یابان و نیز سالمندان نمی‌دهد. انواع پل‌های عابر پیاده، پیاده‌روهایی که با نردههای فلزی و ستون‌های سنگی مسدود شده‌اند، وسائل نقلیه‌ای که برای استفاده توان‌یابان اصلاح‌سازی نشده‌اند و ... همین امر موجب شده است اغلب افرادی که مشکلات جسمی- حرکتی دارند، نتوانند به‌عنوان یک شهروند حضور فعالی در جامعه داشته باشند و عملا از اغلب حقوق شهروندی خود محروم هستند.
هم‌چنان که بارها نوشته و گفته شده، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات مبلمان شهرهای ما این است که امکان حضور فعال و مستمر را به توان‌یابان و نیز سالمندان نمی‌دهد. انواع پل‌های عابر پیاده، پیاده‌روهایی که با نردههای فلزی و ستون‌های سنگی مسدود شده‌اند، وسائل نقلیه‌ای که برای استفاده توان‌یابان اصلاح‌سازی نشده‌اند و ... همین امر موجب شده است اغلب افرادی که مشکلات جسمی- حرکتی دارند، نتوانند به‌عنوان یک شهروند حضور فعالی در جامعه داشته باشند و عملا از اغلب حقوق شهروندی خود محروم هستند. برای انجام امور مختلف این افراد ناچارند توسط یک همراه به محل مورد نظر بروند یا فردی را به جای خود بفرستند. درشهرهای ما معمولا چنین افرادی بسیار کم دیده می‌شوند؛ انگار که اصلا وجود ندارند. اما زیر پوست شهر، این افراد ناچار به خانه‌نشینی و انزوا شده و گاه با مشکلات روانی فراوانی مواجه می‌شوند. افراد و موسسات مردم‌نهاد بسیاری در تلاشند تا تغییرات اساسی در این روند به‌وجود آورند و شهر را محلی امن برای حضور امن تمام شهروندان کنند.
یکی از اتفاقات خوبی که در این زمینه افتاده، نصب چراغ راهنمایی صوتی در خیابان‌های شهر مشهد است؛ این چراغ‌ها می‌توانند به افراد نابینا در عبور از خیابان‌ها کمک کنند. چنین اقدامی به‌عنوان اولین قدم در این راستا، قابل ستایش است، اما باید ادامه یابد. چرا که در میان شهروندان ما افراد کم یا ناشنوا هم وجود دارند. در برخی از کشورها، چراغ‌ها و علائم راهنمایی برای این افراد نیز اصلاح‌سازی شده است.
اصلاح‌سازی به این معناست که وسیله‌ای که مورد استفاده عمومی دارد با کمترین تغییر، چنان طراحی شود که تمام شهروندان بتوانند از آن استفاده کنند. اصلاح‌سازی یک وسیله کاربردی، به توان‌یاب، این حس را می‌دهد که شهر او را هم مانند هر شهروند دیگری پذیرفته است بی آن‌که وسیله اختصاصی برای او بسازد و موجب دامن زدن به تفاوت و جدایی او از جامعه شود. ما انسان‌ها، با هر ویژگی جسمی، نیازمند آنیم که در کنار هم زندگی کنیم. و این در کنار هم بودن، یعنی پذیرش تمامي تفاوت‌ها و کمبودها و کاستی‌های جسمی-حرکتی و کنار آمدن شهربا اصلاح سازي چيدمان مبلمانش.
