لزوم احیای بافت‏های فرسوده شهری

بافت های فرسوده هویت و میراث شهرها هستند.این بافت‎ها عمدتاً درهسته مرکزی شهرها به عنوان یک عامل حیاتی وجود دارند که در اثر گذشت زمان و به تناوب و با تاثیرشرایط اجتماعی و اقتصادی و عوامل طبیعی شکل گرفته اند.
شهر سالم شهری است که چارچوب‏های قدیمی و عناصر موجود در آن احیا شده و برای نیازهای جدید موجود مورداستفاده قرار گیرد.این شهر در طول رشد خود می‏تواند روابط منطقی خلاق با بافت قدیمی تولید کند به طوری که یکپارچگی شهر و هویت آن حفظ شود و استخوان‎بندی شهر کاملاً بیانگر تاریخ آن باشد.
نوسازی اینگونه بافت‏ها و ظاهر آنها به عنوان یک ضرورت شناخته می‏شود. احیای بافت‏ها و مجموعه‏های شهری به عنوان یک موضوع مهم اقتصادی و اجتماعی معرفی شده که اهداف آن بهبود شکل و ارتقاي سطح زندگی در اینگونه بافت‏ها است، حدود بیست درصد از مساحت شهر ساری را بافت‎های فرسوده تشکیل می‏دهد.
یعنی از محدوده 3517 هکتاری ساری، ۶۴۱ هکتار بافت فرسوده است که عمدتا مشمول تعریف بافت با ارزش تاریخی می‏شود.
بیشترین میزان بافت قدیمی شهر ساری در هسته مرکزی این شهر و محله‏های قدیمی مانند آب‎انبارنو، قلیچ، سیزده‎پیچ، اصفهانی محله،
کوی مختار و امامزاده یحیی(ع) واقع شده است.
این محله‏ها که به دلیل قرار داشتن در مرکز شهر، از مناطق گرانقیمت ساری نیز محسوب می‏شوند، جمعیتی بین ۲۰ تا ۳۰ هزارنفر را درخود
جا داده‏اند.
همچنین با توجه به قرار داشتن در هسته مرکزی شهر و تمرکز زیرساخت‎های اداری و خدماتی و بازار در این منطقه، تردد در آنها بسیار بالاست.
بخشی از بافت فرسوده ساری نیز در قسمت جنوبی شهر قرار دارد که به معیارهای حاشیه‏نشینی نزدیک است. تاکنون تلاش زیادی برای تشویق ساکنان بافت قدیمی ساری به استفاده از تسهیلات نوسازی انجام شده، اما هزینه‏های بالای ساخت و ساز و همچنین لزوم عقب نشینی سبب شده این تسهیلات چندان کارساز نباشند.
به همین دلیل برخی زیرساخت‎ها مانند فاضلاب شهری یا تعریض خیابان‎ها دراین مناطق اجرا نشده‎ است لذا احیای بافت‎های فرسوده
 به عنوان یکی از اساسی‎ترین نیازهای شهرسازی هرشهر تلقی می‏گردد.