اگر ازدواج رشد نمی کند،حداقل طلاق را کاهش دهیم

سال هاست که مسئولان در ادوار و رده های مختلف در مورد خطرات کاهش نرخ جمعیت به پشتوانه کاهش نرخ موالید و نرخ ازدواج با کارشناسان حوزه جامعه شناسی همنوا هستند و هر دو طیف یک حرف را می زنند.
اما مشکل اصلی اینجاست که مسئولان در کشورمان نیز اغلب در نقش کارشناس و یا موازی با آنها ظاهر می شوند، درحالی که باید مدیریتی عملیاتی و میدانی در این قضایا داشته باشند. برنامه ها و سیاست های بسیاری برای تسهیل ازدواج درنظر گرفته ایم اما به سبب عدم همخوانی این تسهیلات با مشکلات موجود بر سرراه جوانان برای ازدواج، کارایی لازم را ندارند و منجر به افزایش میزان ازدواج نمی شود.
همچنین زوج های جوان که ازدواج کرده اند به سبب مشکلات معیشتی و وضعیت نامناسب اقتصادی اکثراً به تک فرزندی روی
 آورده اند و تمایل برای فرزندآوری بیشتر ندارند و نمی توانند کمک چندانی به نرخ جمعیت کنند.
لذا باید از طرق مختلف همین روزنه های امید را برای ثبات نرخ جمعیت حفظ کنیم.یکی دیگر از این روزنه ها ثبات دهی به ازدواج های موجود و جلوگیری از وقوع طلاق در بین خانواده ها به خصوص جوانان بود. امروز براساس آمار اعلامی سازمان ثبت احوال کشور، در استان‌های تهران، البرز و مازندران به ازای هر دو ازدواج، یک طلاق صورت می‌گیرد، به طوری که نسبت ازدواج به طلاق در دو استان تهران و البرز پایین‌ترین تعداد در سطح کشور است.
اگر نمی توانیم نرخ ازدواج و موالید را افزایش دهیم،حداقل باید مانع از افزایش نرخ طلاق شویم و با فراهم کردن امکانات و تسهیلات رفاهی و معیشتی برای خانواده های موجود و زوج های جوان زمینه ثبات زندگی آنها را افزایش دهیم و نرخ جمعیت را در وضعیت فعلی نگه داریم.