آسیب های جدی از مدیریت تکرار شونده

منطق رفتاری و تجربه پذیری براین پایه استوار است که اگر در موردی مشخص آسیبی بر جامعه و امورات مردم وارد می شود، این عامل مورد توجه و بررسی و اصلاح گردد تا تبعاتی که در نوبت های قبل تکرار شده دیگر آسیبی به جامعه نرساند و بتوانیم آن را با رویه های جدید جایگزین یا مدیریت نمائیم.
فصل سرما و افزایش ابتلاها به بیماری های مختلفی همچون آنفلوآنزا، کرونا و  سرما خوردگی های مختلف امری ثابت هستند که همواره از نیمه دوم پاییز و حتی زودتر آغاز می شود و به صورت همه گیری در جامعه قابل مشاهده است.
در این وضعیت شاهد افزایش مصرف و نیاز به داروهایی های همچون آنتی بیوتیک ها و انواع شربت ها و سرم ها هستیم. موضوعی که هر ساله تکرار می شود و هربار پس تحمیل گرانی داروها به مردم، درنهایت مسئولان به فکر واردات فوری دارو با قیمت های چند برابری می شوند که در این سفارشات نیز به سبب قید فوریت برای تحویل، فروشندگان خارجی اغلب بی کیفیت ترین و حتی داروهای تاریخ مصرف گذشته خود را نیز در این سفارشات جا می دهند.
اما وقتی به سراغ داروسازان و سندیکا و سازمان غذا و دارو می رویم، علت را عدم تخصیص به موقع ارز برای تأمین واردات مواد اولیه و بعضاً واردات برخی داروهای خاص عنوان می کنند. شاید برای مدیران و مسئولان تأخیر در تخصیص ارز دارو و یا تأمین سرمایه ریالی برای داروسازان امری اداری تلقی شود، اما برای آن پدر و مادری که فرزندشان مبتلا به سرطان است، یک روز تأخیر تخصیص ارز در واردات و توزیع و تهیه آن برای بیمارشان به منزله مرگ و زندگی است.
اخیراً مسئله شیرخشک نیز به این آفات دچار شده است مسئولان مربوطه علت کمبود شیرخشک را عدم کفاف تولید داخل و عدم تخصیص ارز به موقع برای واردات عنوان کرده اند. کمیسیون بهداشت مجلس درمورد این تأخیر هشدار داده و اعلام کرده با این وضعیت در ماه های آینده با بحران کمبود دارو و شیرخشک با شدت بیشتری مواجه خواهیم شد.
مشکل چیست و چرا بانک مرکزی و بانک ها در تأمین دلار و ریال برای دارو تا این حد تأخیر و غفلت دارند. مگر نه اینکه گفته می شود درآمدهای ارزی از بابت فروش نفت چند برابر شده و ارز آن به صورت نقدی دریافت می شود؟! درآمد پتروشیمی ها نیز به عنوان سرمنشأ اولیه تأمین ارز و تأمین مواد اولیه داروسازی به گفته آمار چند برابر شده است. پس این وضعیت کنونی حاصل چیست؟!.
اگر نخواهیم با نگاهی برپایه توهم توطئه به موضوع نگاه کنیم و این شرایط را حاصل اقدامات تعمدانه برخی افراد و جریان های صاحب نفوذ در دستگاه های مختلف بدانیم که به دنبال گرفتن امتیازها و رانت هایی برای واردات دارو هستند؛ پس تنها مورد قابل پذیرش عدم دانش مدیران در مدیریت اوضاع و انجام وظایف محوله باقی می ماند.
اما باز جای تعجب دارد که ما در مورد مسائل تکراری مدام هزینه  می دهیم. به طور مثال اگر سال گذشته در این فصل سال شاهد اوج گیری بیماری آنفلوآنزا بودیم، عقل حکم می کند که با یک برنامه ریزی مناسب تدارکات دارویی مورد نیاز را از دو ماه قبل انجام می دادیم.
یا اگر می دیدیم که والدین مدام درمورد نبود شیرخشک گلایه دارند پیش از اتمام ذخایر آن اقدام به واردات می کردیم. اینکه مدام تجارب تلخ و شکست های قبلی را تجربه کنیم و برای آن هزینه بدهیم غیرقابل توجیه است.