اقدامات اساسی معمولاً ادامه دار نیست

اینکه با هر رفت و آمد دولت ها شاهد تغییرات ریز و درشت در عرصه مدیران و مسئولان و حتی کارمندان هستیم، به روال طبیعی در عرصه مدیریتی کشورمان تبدیل شده است. البته کسی هم به آن خرده نمی گیرد چرا توجیهات محکمه پسند دارد و مورد بحث ماهم نیست.
 اما مسئله اصلی درمورد زیر و رو شدن برنامه های در دست اجراست که معمولاً آنها نیز با رفتن مدیر مربوطه از کارتابل اجرایی آن سازمان یا نهاد حذف می شود و مدیر جدید طرح و برنامه جدید و مورد نظر خود را در اولویت و در دستور کار قرار می دهد.
این مسئله آسیب های فراوانی بر امورات کشور و ملت وارد می سازد. متأسفانه این رویه به قدری حاد است که بعضاً در حد برنامه های استراتژیک کشور دچار تغییر و تحول می شود. حرف بر سر این است که چرا اقدامات و برنامه های مفید و توسعه محور که منافع کشور و مردم را دربر دارد در مقطعی شروع و در مقطع بعدی بدون اینکه به سرانجام برسد و با وجود اینکه هزینه های فراوان مالی و زحمت نیروی انسانی صرف آن شده کنار گذاشته می شود و مورد بی توجهی قرار می گیرد.
درهمین رابطه اخیراً دبیراول و مسئول اقتصادی سفارت ژاپن درکشورمان اعلام کرده است: "باتوجه به اینکه مسائل اجتماعی و توانمندسازی جوامع محلی نقش مهمی در توسعه شهر دارد و در این زمینه می‌توانیم با تدوین برنامه کاری مشترک و تأمین منابع مالی «شرکت بازآفرینی شهری ایران» را در این زمینه یاری دهیم".
همچنین شرکت بازآفرینی شهری ایران نیز اعلام کرده است که دولت ژاپن در حال حاضر با مشارکت و همکاری برنامه اسکان بشر ملل متحد تأمین مالی و اجرای چند پروژه در زمینه مقاوم‌سازی لرزه‌ای مراکز بهداشتی و بیمارستان‌ها و تأمین آب آشامیدنی را در کشور در دست اجرا دارد.
این مطالب را درحال می خوانیم و از آن مطلع می شویم که به گفته ستاد بحران و دیگر نهادهای امدادرسان، کشورمان و به خصوص تهران در هنگام وقوع زلزله ای شدید بیش از 70 درصد آسیب پذیر است و در روزها و هفته اول وقوع این حادثه امکان تلفات چند میلیونی وجود دارد.
اما نکته مثبت و مورد اتکای بحث اینجاست که در حوزه مقاوم سازی و نوسازی شهری ژاپنی ها به عنوان برترین و یا یکی از بهترین کشورها در جهان شناخته می شوند که قادر به مدیریت زلزله های شدید در زندگی روزمره خود هستند.
اگر امروز ورود آنها به این عرصه از مدیریت شهری به واسطه سازمان ملل و یا دیگر نهادهای بشر دوستانه میسر شده است باید آن را غنیمت شمرد و راه را برای گسترش همکاری و ورود آنها به پروژه های مقاوم سازی و نوسازی شهری بازکرد.
اما نکته منفی و البته تأسف بار اینجاست معمولاً حضور و مشارکت کشورهای خارجی درکشورمان یا با مانع تحریم های بین المللی مواجه
می شود، و یا با کارشکنی و اشکال تراشی سودجویانی که نانشان از این سفره بیت المال بریده می شود، مواجه خواهد شد. البته این دومی بیش از اثر تحریم ها برای کشور مخرب است و به بهانه مختلفی همچون بی توجهی به توان داخلی، بیکارشدن نیروهای ماهر کشور، خروج درآمدهای ارزی با پرداخت پروژه به خارجی ها، خودمان بهتر و کم خرج تر انجامش می دهیم و از این دست توجیهات کاری می کنند که شرکت و کشورهای خارجی کار خود را تعطیل کنند. و باز هم تکرار مکررات را شاهد خواهیم بود که مدام بودجه صرف می شود و کاری از پیش نمی رود. کار خوب و مفید زیاد می توان انجام داد اما باید دید که مشکل از کجا است...