واكنش ها ی تبليغاتي بايد اثرگذاري مناسب داشته باشد

مسئله جنايات رژيم صهيونيستي به موضوعي اعتراضي براي جوامع غربي شده تا نشان دهند انسانيت چيزي فراتر از زد و بندهاي سياسي است. امروز اعتراضات دانشجويان در غرب و آمريكا به چالشي براي حكومت هاي حامي اين رژيم گرديده، چرا كه مجبورند بين افكارعمومي داخلي و لابي صهيونيستي يكي را انتخاب كنند.
اما در چنين فضايي ديدن واكنش هايي از سوي برخي مسئولان آموزشي كشور مبني بر «بورسيه كردن دانشجويان معترض و بازداشت شده دراروپا و آمريكا در دانشگاه هاي ايران»، حيرت انگيز است!!. مشخص نيست مطرح كنندگان چنين ادعاهايي در كجا سير مي كنند و اساساً متوجه صحبت ها و كلامي مي گويند هستند؟!.
شايد گفته شود اين واكنش ها جنبه تبليغاتي دارد و در راستاي تقويت جبهه رسانه اي فلسطين قلمداد مي شود. اما بايد توجه داشت كه تبليغات و ايجاد جبهه رسانه اي بايد اثرگذاري مناسب و يا حداقل نفوذ كلامي در مسئله اي همچون قضاياي فلسطين داشته باشد. تبليغات رسانه اي اگر ظرافت و انگيزه آفريني نداشته باشد، مضحكه دست رسانه هاي جبهه مقابل خواهد شد تا با پرداختن به آن اصل ماجرا را مورد بي اهميتي قرار دهند.
مطرح كنندگان اين ادعا كه مي خواهند دانشجويان آمريكايي را در دانشگاه هاي ايران بورس كنند نسبت به امكانات و شرايط آموزشي و رفاهي و مالي و فرهنگي ايران و آمريكا مطلع هستند؟ دانشجويان آمريكايي در مقطع دكتري ماهانه 2هزار دلار حقوق مي گيرند، از مسكن مناسب بهره مند هستند، بهترين و پيشرفته ترين امكانات آموزشي را در اختيار دارند، درحين تحصيل در رشته خود مشغول به كار هستند، مشكلي هم در طرز لباس پوشيدن و داشتن پوشش مشخص براي زنان و مردان
ندارند.
حال ممكن است مطرح كنندگان اين ادعا بگويند كداميك از اين شرايط را در سيستم آموزشي فراهم كرده اند تا فوج فوج دانشجويان آمريكا از زير ظلم و فشار دولتشان فرار كنند و دانشگاه هاي ما پناه بياورند؟! اصلا بحث دانشجويان معترض غربي را فراموش كنيم؛ آيا قادريد يك دهم اين امكانات انگشت شماري كه در بالا ذكر شد را براي دانشجويان داخلي فراهم كنيد؟!.
به نظر مي رسد اگر مطرح كنندگان چنين ادعاهايي بجاي بورسيه كردن دانشجويان آمريكايي و اروپايي، خودشان را بورسیه كنند و براي يك دوره تحقيقاتي به دانشگاه هاي غرب بروند تا از نزديك با شيوه مديريت آموزشي، رفاهي و فرهنگي در آنجا آشنا شوند، قطعاً دستاوردهاي بسياري براي خودشان و براي سيستم آموزشي و دانشجويان كشور به همراه خواهد داشت.
اينكه مسئولان در حوزه مسئوليت هاي مختلف براي ديده شدن و يا مطرح شدن حرفي بزنند كه موجب تمسخر و يا سوژه براي رسانه هاي خارجي باشد، شايد براي آنها و دیگران جالب باشد، اما قطعاً دستاورد سازنده اي براي كشور نخواهد داشت و موجب بي اعتمادي و نا اميدي جامعه از توان فكري و عملي مسئولان مي گردد.
اگر دغدغه حقيقي در مورد مظلوميت فلسطين وجود دارد، با كمي درايت روش هاي بسياري براي كارهاي نمادين و عملي وجود دارد كه مي تواند وجهه بين المللي داشته باشد و موجب تمسخر ما نگردد.