معضل سرپناه به سوی فاجعه پیش می‌رود!

طبق اصل 31 قانون اساسی جمهوری اسلامی:« داشتن مسکن متناسب با نیاز، حق هر فرد و خانواده ایرانی است. دولت موظف است با رعایت اولویت برای آن‌ها که نیازمندترند به‌خصوص روستانشینان و کارگران زمینه اجرای این اصل را فراهم کند.»
توجه دادن چندین باره برخی مسئولان به این اصل، در شرایط فعلی بسیار ضروری و حتی فوری به نظر می‌رسد، چرا که در زمینه اجاره مسکن، اغلب مردم دچار مشکلات عجیب و گاهی غیرقابل باوری شده‌اند که هرطورکه به این مشکلات بنگریم، دونشان یک جامعه انسانی  است.
گرانی و رکود تورمی مسکن همچنان ادامه دارد و با کاهش سودبانکی سپرده‌ها، آن‌چه نصیب مردم فرودست و اجاره‌نشین شده، افزایش اجاره‌بهای مسکن است. به گونه‌ای که امسال، بسیاری از این خانواده‌ها ناچار شدند، از تهران خارج شوند و البته این خروج بسیار متفاوت‌تر از مهاجرت‌های معکوس دیگر است. چرا که حتی در شهرک‌های اقماری هم دیگر نمی‌توانند سرپناهی پیدا کنند.
برخی از خانواده‌ها برای تسهیم اجاره‌بها، ناچار شده‌اند یک واحد را با خانواده‌ای دیگر شریک شوند. و به این ترتیب دوخانواده با فرزندان خود در یک واحد زندگی می‌کنند.
همخانگی در بین مجردها رواج داشت ولی حالا فاجعه بی‌سرپناهی خانواده‌ها را هم به این وضعیت دچار کرده است. در این میان نایب رئیس اتحادیه مشاوران املاک می‌گوید: قاعدتا وقتی اعضای این دو خانواده به یکدیگر محرم نیستند نمی‌توانند زیر یک سقف با یکدیگر زندگی کنند.» این صحبت در جایی معنا پیدا می‌کند که علل و عوامل رسیدن خانواده‌ها به چنین وضعیتی از اقتصاد و معیشت نیز مورد بررسی قرار گیرد. امید که به همت مسئولان اصل 31 از رویایی دور دست به واقعیت بدل شود.