دانشمندان مدت زیادی است که در حال مطالعه و بررسی زمین هستند، با این حال هنوز چندین سوال بی پاسخ در مورد سیاره ما باقی مانده است. اکنون دانشمندان موسسه فناوری فدرال زوریخ نظریه جدیدی برای نحوه شکل‌گیری زمین مطرح کرده‌اند.
دانشمندان مدت زیادی است که در حال مطالعه و بررسی زمین هستند، با این حال هنوز چندین سوال بی پاسخ در مورد سیاره ما باقی مانده است. اکنون دانشمندان موسسه فناوری فدرال زوریخ نظریه جدیدی برای نحوه شکل‌گیری زمین مطرح کرده‌اند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌اکسپلوریست، یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی به رهبری موسسه فناوری فدرال زوریخ و "مرکز ملی شایستگی در تحقیقات سیارات"(NCCR PlanetS) پاسخ‌های جدیدی در پاسخ
به سوالات مربوط نحوه شکل‌گیری زمین ارائه کرده‌اند.
نظریه‌های عمومی نشان می‌دهند که زمین از سیارک‌های کندریتیک(chondritic) تشکیل شده است. این سیارک‌ها، بلوک‌های سنگی و فلزی نسبتا کوچک و ساده‌ای هستند که در ابتدای شکل‌گیری منظومه شمسی تشکیل شده‌اند. با این وجود، مشکل این نظریه این است که هیچ مخلوطی از این کندریت‌ها نمی‌تواند ترکیبات دقیق زمین را توضیح دهد و برخلاف انتظار زمین نسبت به این سیارک‌ها مقادیر کمتری از عناصر فرار و سبکی مانند هیدروژن و هلیوم در خود دارد.
در طول سال‌ها، نظریه‌های متعددی برای توضیح این اختلاف ارائه شده است. به عنوان مثال، گفته می‌شود که اجرامی که زمین را تشکیل داده‌اند، با یکدیگر برخورد کرده و گرمای فوق‌العاده‌ای تولید کرده‌اند و به همین دلیل عناصر سبک تبخیر شده‌اند.نویسنده اصلی این مطالعه، پائولو سوسی(Paolo Sossi)، پروفسور سیاره‌شناسی تجربی در موسسه فناوری فدرال زوریخ، می‌گوید: ایزوتوپ‌های یک عنصر شیمیایی همگی دارای تعداد پروتون یکسان، و تعداد نوترون‌های متفاوت هستند.ایزوتوپ‌هایی که نوترون‌های کمتری دارند، سبک‌تر بوده و بنابراین فرارتر هستند. اگر نظریه تبخیر با گرمایش درست بود، امروزه ایزوتوپ‌های سبک کمتری نسبت به کندریت‌های اولیه روی زمین پیدا می‌کردیم. اما این چیزی است که اندازه‌گیری‌های ایزوتوپی نشان نمی‌دهند.دانشمندان این مطالعه جدید
به دنبال راه حل دیگری بودند.سوسی توضیح می‌دهد: مدل‌های دینامیکی که با آنها شکل‌گیری سیارات را شبیه‌سازی می‌کنیم، نشان می‌دهد که سیارات منظومه شمسی ما به تدریج شکل گرفته‌اند. ذرات کوچک در
طول زمان با انباشته شدن مواد بیشتر و بیشتر از طریق کشش گرانشی خود به سیاره‌هایی به اندازه یک کیلومتر تبدیل شدند.
