باید به شبهات پاسخ داد

همواره کشف و مبارزه با برخی فسادهای بزرگ از یک شبهه ساده و یک خط رسانه ای کوتاه یا یک سرنخ به ظاهر معمولی، رقم خورده است. در این مسیر مطالبه گری جامعه در موضوعات مورد ابهام بسیار اثر گذار بوده است و نهادهای نظارتی و بالادستی را مجاب به ورود و بازرسی و تشکیل پرونده کرده است.
اینکه درمورد برخی شخصیت های سیاسی و یا نمایندگان و برخی مدیران شبهاتی مطرح می گردد، نباید موجب جبهه گیری از سوی ایشان و رسانه ها و جریان های حامی آنها گردد. چرا که اگر مسائل مطرح شده با موضع گیری و پاسخگویی مناسب به افکارعمومی همراه باشد، نه تنها موجب تضعیف شخص و نهاد مربوطه نمی گردد، بلکه زمینه اعتماد و اقبال عمومی به ایشان را فراهم خواهد کرد.
اما اگر این شبهات و ابهامات از ریشه ها و لایه های زیرین یک فساد و تخلف پرده بردارد، نه تنها به نفع مردم بلکه به نفع کل کشور و حکومت است و حداقل در یک مسیر جلوی مفسده های بعدی گرفته خواهد شد. به عنوان مثال گفته می شود بسیاری از نمایندگان ادوار مجلس با سواستفاده از جایگاه خود و در سهم خواهی از برخی وزارتخانه ها به امتیازاتی در حوزه های خدمات درمانی و پزشکی و آموزشی و اقتصادی دست یافته اند. این به خودی خود نمی تواند مسئله ای نگران کننده باشد، چرا که هیچ شخصی از خطا و اشتباه مبرا نیست و اگر تخلفی صورت نگرفته باشد حقی از اشخاص ضایع نمی شود و جایگاهشان همانطور که گفته شد ارتقا خواهد یافت.
ضمن این نهادهای نظارتی برپایه رسیدگی به همین شبهات و ابهامات تشکیل شده اند. درغیر این صورت هیچ تخلف و فسادی به خودی خود که هویدا و کشف نمی شود. رسیدگی به چنین شبهاتی بهترین ابزار اعتماد سازی برای کلیت نظام تلقی می شود و این ابزار نباید قربانی مصلحت اندیشی های حزبی و سیاسی گردد.