باید مراقب شکنندگی روابط با همسایگان بود

 پس از آنکه طی یک برنامه ریزی موفق از سوی چین شاهد از سرگیری روابط ایران و عربستان بودیم، خود به خود روند بهبود تعاملات و ارتباطات با دیگر همسایگان جنوبی خلیج فارس کلید خورد و دستگاه دیپلماسی به سرعت روال بازگشایی و فعالیت سفارت خانه را در دستور کار قرار داد که اقدامی موثر و منطقی قلمداد شد.
 اما پس از این تحولات دیپلماتیک برخی گمان کردند که دیگر رابطه با عربستان بهبود یافت و دیگر کشورهای عربی نیز به تبعیت از پدرمعنوی خود روابطشان با ایران گل و بلبل خواهد شد!. درحالی که به هیچ وجه این تصور درست نیست و اگر به بطن این حرکت دیپلماتیک بنگریم می بینیم که این عکس های رسمی و دست دادن ها در جلوی خبرنگاران ریشه در منافع طرفین دارد که از قضا در مواردی متناقض با یکدیگر است و موجب شکنندگی و آسیب پذیری شدید این تعاملات جدید خواهد بود.
 از زمان اعلام بهبود روابط با عربستان و انتشار بیانیه مشترک میان وزرای خارجه تهران و ریاض، شاهد افزایش برخی تنش ها و درگیری ها در سوریه و لبنان و سرزمین های اشغالی بودیم. میدانی که در آن ایران و عربستان مسیرشان از یکدیگر جدا می شود و بحث تضاد منافع خودنمایی می کند.
 ضد و خوردهای نظامی در سوریه و راکت پراکنی از سوی نیروهای مقاومت از خاک لبنان و از سوی دیگر حمله هوایی رژیم صهیونیستی به غزه و بخش هایی از خاک لبنان، هرچند که می تواند دلایل و تحلیل دیگری را به خود اختصاص دهد، اما خواسته یا ناخواسته می تواند نهال تازه جان گرفته رابطه ایران و عربستان را خیلی زود بخشکاند و از بین ببرد.
 شکی وجود ندارد که برخی جریان های سیاسی و دشمنان خارجی از این پیوند ناراضی هستند و سعی در اختلال و نابود کردن آن دارند اما مهم درک صحیح و معقول سیاست گذران عالی کشور در این عرصه می باشد تا با کنترل مراکز قدرت و افزایش هماهنگی میان آنها در راستای اهداف ترسیم شده کشور، مانع از دست رفتن دستاوردهای دیپلماتیک گردد.
 از یکسو باید واقع بین بود و از سوی دیگر نباید فراموش کرد که در جهان امروز هیچ قدرتی بدون لحاظ کردن منافع خود در مناسبات مختلف اقدامی نمی کنند. اگر امروز عکس های یادگاری در چین گرفته می شود قطع به یقین حق معامله خود را از ایران و عربستان دریافت کرده است، پس باید هوشیار بود و اجازه نداد در داخل و خارج از کشور مطالبات و خواسته های نامشروع جریان های سیاسی و دشمنان این هزینه ها را به باد دهد و کشورمان را به سمت انزواگرایی بکشاند.
 عمق روابط و اثرگذاری دیپلماتیک ما در منطقه و جهان زمانی به ثمردهی و سودآوری خواهد رسید که در آن منافع دیگران را نیز مد نظر قرار دهیم و گمان نکنیم تعدی به حوزه نفوذ و قدرت دیگران برای ما آورده سیاسی و دستاورد استراتژیک خواهد داشت. چرا که در این پیکار به سبب نوع روابط دیگر همسایگان با جهان، شکل اجماع علیه کشورمان بسیار سهل خواهد بود و این دقیقاً همان چیزی است که دشمنان ایران انتظارش را می کشند.
 وگرنه ایرانی که روابطش با همسایگان براساس منافع متقابل باشد، موجب آرامش و ثبات منطقه خواهد بود و با داشتن پتانسیل های فراوان به لحاظ سیاسی و اقتصادی می تواند جایگاه خود را منطقه و جهان ارتقاء بخشد و اثرگذاری بسیار بیشتر و موثرتری از زمان حال در تحولات مختلف داشته باشد.