زوج هایی در حسرت فرزند

در هر وزارتخانه و نهاد و سازمان دولتی که وارد می شوید برنامه ها و تبلیغات گسترده ای را برای رشد جمعیت و فرزندآوری توسط زوج های جوان مشاهده می کنید. هرکدام از مسئولان هم که درمورد آینده کشور سخن می گویند دست آخر به مسئله نگران کننده پیری جمعیت و ضرورت جوان سازی نسل آینده با تاکید بر افزایش ازدواج و فرزندآوری اشاره می کنند.
اما یکی از بزرگتری معضلاتی که به عنوان یک مانع بر سر راه افزایش جمعیت کشور وجود دارد و مسئولان به آن توجه نمی کنند و یا نمی خواهند به آن ورود کنند، بحث ناباروری زوج های جوان است.
ناباروری در ایران نسبت به آمار سازمان بهداشت جهانی بالاست، آخرین بررسی دفتر سلامت و جمعیت خانواده وزارت بهداشت نشان می‌دهد؛ حدود 4 میلیون زوج نابارور در کشور زندگی می‌کنند که سابقه ناباروری اولیه و ثانویه دارند. درهمین رابطه مرکز درمان ناباروری پژوهشگاه ابن سینا اعلام کرده است میزان ناباروری در ایران 20.2 درصد است یعنی از هر 5 زوج ایرانی، یک زوج با مشکل ناباروری مواجه است. از سوی دیگر گفته می‌شود، سالانه حدود 88 هزار زوج نابارور به این تعداد اضافه می‌شوند.
 با همه این تفاسیر و در حالی که آمار 20 درصدی زوج‌های ایرانی نابارور مرتب از سوی متخصصان حوزه درمان ناباروری تکرار می‌شود اما نکته اصلی عدم مراجعه زوجین به مراکز درمان ناباروری به سبب هزینه‌هایی است که آنها برای فرزنددار شدن پرداخت می‌کنند. هزینه‌هایی که البته در چند سال اخیر با بالا رفتن قیمت ارز و تحریم دارو چند برابر است.
بسیاری از زوج‌ها بسته به مشکلی که دارند ناچارند در چندین مرحله تزریق‌ها یا عمل‌های میکرواینجشکن (آی‌وی‌اف) را تجربه کنند که همین موضوع هزینه‌های درمان را چند برابر افزایش می‌دهد. برای مثال یک زوج نابارور بسته به شدت مشکلی که دارند مجبورند هر شب آمپولی تزریق کنند قیمت هرکدام آن بیش از 2 میلیون تومان است و برای انجام عمل آی‌وی‌اف چیزی حدود 100 تا 150 میلیون تومان از جیب پرداخت می‌کنند. به این هزینه‌ها باید مخارجی را که بابت انجام آزمایش و خدمات پاراکلینیکی پرداخت می‌کند، اضافه کرد. ضمن اینکه اکثر داروهایی که در مسیر درمان ناباروری تجویز می شود تحت پوشش بیمه قرار ندارد و اکثراً هم خارجی است.
طبق آمار سازمان جوانی جمعیت در سال ۱۴۰۲ یک میلیون و ۵۷ هزار و ۹۵۹ نوزاد متولد شدند که اگر فقط در هر سال 10 درصد از زنان نابارور در کشور قادر به نوزاد آوری شوند چیزی بیش از 100هزار نفر بر میزان موالید و جمعیت جوان کشور افزوده می شود.
آیا چنین رشد آماری جذابیتی برای مدیران و برنامه ریزان کشور جهت رفع مشکلات ناباروری زوج ها ندارند. آیا تأمین هزینه ناباروری برای زوج هایی که تشکیل زندگی داده اند و به ثبات خانوادگی رسیده اند جدای از ارزش های معنوی و اخلاقی، کم هزینه تر از روش های دیگر افزایش جمعیت نیست.
ضمن اینکه عدم توجه به مسئله ناباروری و هزینه های سنگین آن برای زوج ها بار روانی منفی دارد که بعضاً منجر به اختلافات خانوادگی و بحرانی بزرگتر همچون طلاق می گردد. بسیاری از خانواده امروز حسرت داشتن فرزند را دارند و هنگامی که پا در مسیر درمان می گذارند به سبب هزینه های بالای درمان از آن منصرف می شوند. آیا این هدر رفت هزینه مادی و معنوی برای کشور نیست. امیدواریم مسئولان در این زمینه نگاه ویژه و خاصی داشته باشند و با اقدامات تبلیغاتی به مسئله جوانی جمعیت نپردازند.