یک ورود، یک عمر قضاوت...

همواره وقتی وارد مکان یا فضایی جدید می شویم که تاکنون تجربه آن را نداشته ایم، اولین تصویر و اولین رویدادها به طور ویژه در ذهن و خاطرمان باقی می ماند و می تواند ملاک بسیاری از شناخت ها و قضاوت هایمان از آن فضا و رخدادها و حواشی آن می گردد.

یک ورود، یک عمر قضاوت...

همواره وقتی وارد مکان یا فضایی جدید می شویم که تاکنون تجربه آن را نداشته ایم، اولین تصویر و اولین رویدادها به طور ویژه در ذهن و خاطرمان باقی می ماند و می تواند ملاک بسیاری از شناخت ها و قضاوت هایمان از آن فضا و رخدادها و حواشی آن می گردد.
مصداق عینی این گذاره ورود مسافران و گردشگران خارجی است در بدو ورود به خاک کشورمان وارد فرودگاه می شوند. جایی که به لحاظ بصری باید به غایت زیبا، شکیل، مدرن، تمیز و مهمتر ازهمه معنا بخش باشد.
مسلماً وقتی این فرودگاه در پایتخت کشور باشد تمام مولفه های ذکر شده باید با ضریب چند برابر مورد توجه مدیران فرودگاه و حتی در مرتبه ای بالاتر در سطح وزارتخانه مربوطه باشد چرا که قرار است یک گردشگر خارجی با شنیدن نام « تهران» هنگام حضورش در ایران دریک نگاه هرآنچه مربوط به تمدن، فرهنگ، دستاورد، توسعه و... هست را ببیند و درذهن ثبت کند.
حال کمی در فضای داخلی فرودگاه بین المللی پایتخت ریز شویم؛ فضای بصری به غایت ساده و خشک است. ستون های بتنی که عمرش بیش از نیم قرن می باشد و بعضاً شوره و سفیدک زده است!. فضای محیطی بدون هرگونه اِلمان های مربوط به فرهنگ و تمدن و تنها چند پوستر از شیراز و اصفهان و کرمان و... بر در و دیوار مشاهده می کنید که بیشتر شما را به یاد مسافرخانه ها یا هتل های شهرهای مذکور می اندازد.
هیچ اثر یا طراحی خاصی در این فضا شما را جذب و میخ کوب نمی کند یا از دیدنش لبخندی از سر جذابیت بر لبتان نمی آید و سر نمی چرخانید که از دیدن دیگر زوایا محروم بمانید. گویا در یک اداره یا یک سازمان معمولی قدم می زنید تا به سالن انتظار برسید!.
هیچ برندی چه داخلی و خارجی را در این فضا مشاهده نمی کنید؛ هیچ رستوران بزرگی در این فضا جا ندارد و کافه ها بسیار معمولی فعالیت می کنند به گونه ای که بسیاری از کافه های درون شهر از آنها حرفه ای تر عمل می کنند.
مهمتر ازهمه باید به سرویس های بهداشتی اشاره داشت که می تواند بدترین ذهنیت قضاوت گونه را در ذهن یک مسافر خارجی ایجاد کند. نبود پدهای یکبارمصرف برای استفاده از سرویس فرنگی، نبود دستمال های رولی در ابعاد بزرگ برای استفاده، نشتی برخی شیرها و کثیف بودن سرویس ها واقعاً در حد یک فرودگاه بین المللی نیست.
عدم سازوکار مناسب در تهیه تاکسی از دیگر معضلاتی است که باید به آن اشاره داشت. هنگامی که بار خود را پس از تأخیر فراوان دریافت کردید، هنگام خروج از فرودگاه با دالانی از رانندگان و دادزن هایی مواجه می شوید اگر نگاهشان کنید می خواهند دست شما را هم بگیرند و زورکی شما را ببرند! این زیبنده یک فرودگاه بین المللی نیست!
مصداق عینی کار فرهنگی و ایجاد جذابیت توریستی در فرودگاه رخ می دهد و مسافر خارجی هرآنچه از نام ایران تا آخر عمر در ذهنش ماندگار می شود، از فرودگاه جذب می کند. پس لطفاً به فکر آبروی این کشور و ملت باشید.