رکن چهارم دموکراسی در خدمت ساختار سیاسی

تحولات مربوط به انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده نشان داد که با نمود دیگری از مسئله دیکتاتوری در عصر کنونی مواجه هستیم و آن چیزی نیست جز دیکتاتوری رسانه ای. حذف تمامی اکانت های دونالد ترامپ در شبکه های اجتماعی و خاموش کردن صدای او، نشان داد که در جهان امروز، رسانه وسیله ای است که در خدمت دیکتاتوری حزبی برای تأمین منافع احزاب و طبقات خاص قرار می گیرد.
در عصر کنونی که دوران حاکمیت رسانه ها خوانده شده، فرد، گروه، جریان و طبقه ای که رسانه نداشته باشد محکوم به حذف است و با ابزار رسانه می توان به مهندسی فضای سیاسی جوامع پرداخت.
 اگر چه ترامپ فردی فاسد، دروغگو و تروریست محسوب می شود و حضور شخصیتی با مختصات او در ساحت سیاسی آمریکا بزرگترین چالش ها را برای این کشور به دنبال داشت اما خاموش کردن یکباره و همه جانبه رئیس جمهور کنونی این کشور، ضربه ای اساسی به رکن چهارم دموکراسی غربی به حساب می آید؛ دموکراسی که چماق آن بر سر دیگر کشورهای جهان فرود آمده و چه تحریم هایی که بدین وسیله دیگر ملت ها متحمل شده اند.
مسئله دیگری که در این بین مشخص شد، ملاک ها و استانداردهای دوگانه رسانه ها برای تاثیرگذاری در افکار عمومی است. اگر شبکه های اجتماعی توییت های ترامپ در خصوص انتخابات این کشور را مصداق ترویج نفرت و خشونت قلمداد می کنند چرا در زمانی که او تهدید به بمباران مراکز فرهنگی ایران کرد سکوت پیشه کردند؟ آیا این مصداق ترویج خشونت تلقی نمی شد؟ بنابراین واضح است که رسانه ابزاری است که برای مهندسی اذهان و در راستای تأمین منافع طبقات و احزاب حاکم مورد استفاده قرار می گیرد.
منفعت کنونی آمریکا حفظ نظم ساختار سیاسی این کشور است و رسانه ها که ابزار طبقه حاکم به حساب می آیند باید به هر جهت و حتی با توسل به دیکتاتوری که مولفه ای بر خلاف موازین دموکراسی غربی محسوب می شود، صدای بر هم زنندگان نظم ساختاری را خاموش کنند.
 می توان اینگونه تعبیر کرد که رسانه در جهان امروز در عین کثرت دارای یک دیکتاتوری نهادینه شده در ذات خود است که در
موعد لازم کارکرد اصلی خود را برای خدمت به ساختار سیاسی به نمایش
می گذارد. امروز در افکار عمومی جهان، ترامپ منفورتر از گذشته شناخته می شود و این تنها به مدد قدرت عظیم رسانه ها فراهم
شده.
 اگر ابر قدرت جهان امروز را رسانه ها بنامیم سخن گزافی نیست، زیرا به وسیله آنان در برهه کوتاهی حاکمان و صاحبان قدرت از عرش به فرش کشیده می شوند و این یکی از مهم ترین توانایی های
رسانه ها است.