عدم برخورد جدی از سوی مراجع نظارتی، دو عامل اصلی رفتارهای اعتراض آمیز فوتبالیست ها

در کنار فقر فرهنگی برخی باشگاه‌ها، یکی از دلایل اصلی رفتارهای زننده اهالی فوتبال ایران مقابل دوربین های تلویزیونی، نبود برخورد جدی از سوی مراجع انضباطی و اخلاقی است که در فصل جاری لیگ برتر به دلیل سکوت سکوها و نبود تماشاگران بیش از همیشه به چشم می‌خورد.
به گزارش ایسنا، همواره نسبت به انفعال، نبود موضع برخوردی و قدرتمند مراجع انضباطی و اخلاقی فوتبال ایران اعم از فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ انتقادات جدی مطرح بوده است و این پدیده بغرنج در فصل جاری نیز کماکان وجود دارد و مشخص نیست که چه زمانی فوتبال ایران در قبال رفتارهای غیر اخلاقی، غیر متعارف و بزن بهادر گونه برخی از بازیکنان و مربیان ورود خواهد کرد؟
در این بین اما مماشات داوران و مراجع اخلاقی و انضباطی در قبال اعتراض برخی از بازیکنان و مربیان در لیگ برتر فوتبال ایران عجیب و قابل تامل است، نه شاهد جدیت لازم از سوی داوران در هنگام مسابقه هستیم و نه از مراجع اخلاقی و انضباطی
تصمیم گیری قاطع می بینیم، گویی برخی از تیم ها، برخی از بازیکنان و برخی از عوامل فنی دارای مصونیت هستند و کسی را یارای برخورد با این پدیده زشت فوتبال ایران
نیست.
به طور حتم یکی از اصلی ترین دلایل بروز رفتارهای اعتراض آمیز، نبود سیستم کمک داور ویدیویی در فوتبال ایران است و می توان منشا این اتفاق بغرنج در فوتبال ایران را در این کمبود پیدا کرد، اما جالب تر اینکه فوتبال ایران حتی قبل از ورود VAR به فوتبال دنیا از ضعف فرهنگی و رفتاری در بین برخی بازیکنان و مربیان رنج می برد و فرسنگ ها دور از رفتار اهالی فوتبال در کشورهای توسعه یافته
بود.
بارها و بارها شاهد بوده ایم که قبل از ورود سیستم کمک داور ویدیویی به فوتبال، بازیکنان و مربیان کشورهای توسعه یافته فوتبالی در قبال تصمیمات داوران هرچند اشتباه جز تمکین رفتاری از خود بروز نداده اند و در صورت کوچکترین اعتراضی نه تنها از سوی داور مسابقه بلکه پس از آن نیز با جریمه و تنبیه از سوی مراجع انضباطی روبرو شده‌اند.
ضعف فرهنگی و عدم برخورد جدی از سوی مراجع نظارتی، دو عامل اصلی رفتارهای اعتراض آمیز فوتبالیست ها و مربیان ایرانی در قبال تصمیمات داوری است و شاید دیگر هیچ کجای دنیا شاهد رفتاری که روز گذشته از سوی بازیکنی همچون محمدحسین کنعانی زادگان، مدافع پرسپولیسی ها در قبال تصمیم داوری بود نباشیم؛ بازیکنی که در میانه میدان معرکه ای تمام عیار به راه انداخته بود و حتی با ضربه کریم باقری به دهانش نیز حاضر به ختم قائله نشد. همان بازیکنی که در کنار سایر مدافعان تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت های ۲۰۱۹ قطر، با رفتار عجیب و غریب و اعتراض به داور، بازی را رها کرد و نسخه فوتبال ایران را برای راه نیافتن به فینال پیچید.
فوتبال ایران سرشار از
کنعانی زادگان است و هر هفته بازیکنی نیست که قد علم نکند و رگ گردنش کلفت نشود و صدای اعتراضاتش در مقابل سکوت سکوها به گیرنده‌های تلویزیونی نرسد و در گوش مردم نپیچد. ماجرایی که صرفا به بازیکنان ختم
نمی شود و نیمکت بسیاری از تیم های لیگ برتری در فصل بیستم بعضا هیچ تفاوتی با جبهه جنگی ندارد و رفتارهای پرخاشگرانه، اعتراض آمیز و تنش زا به بخش جدا ناشدنی عوامل فنی تیم ها تبدیل شده است.
هرچند درصد خطای داوران در تصمیم نهایی با بهره گیری از VAR به حداقل ممکن رسیده است و فوتبال دنیا در آینده به صفر شدن خطای داوری نزدیک می شود، اما باید بدانیم حتی با وجود سیستم کمک داور ویدیویی، در معتبرترین لیگ های برتر فوتبال دنیا، داوران مرتکب اشتباه می شوند و علی رغم تجهیزات فوق مدرن بعضا شاهد خطای انسانی در این رابطه
هستیم.
اشتباه داور دیدار این هفته پرسپولیس و فولاد در ورزشگاه آزادی بر هیچکس پوشیده نیست و به طور حتم چنین خطایی در این سطح از فوتبال ایران نیازمند جریمه و محرومیت از سوی مراجع تصمیم گیر است اما مسئله ای که نمی توان به راحتی از آن گذشت اعتراضات افراطی، مخرب و جنجال آفرین مربیان و بازیکن در فوتبال ایران و عدم برخورد جدی و قاطع چه از سوی داوران در حین بازی و چه از طرف مراجع انضباطی پس از اتمام بازی است و چه فدراسیون فوتبال و چه سازمان لیگ باید در این زمینه دست از موضع انفعالی خود برداشته و رویه دیگری اتخاذ کنند.