رویکرد جامعه به واکسن های داخلی

اخیراً مدیر پروژه یکی از واکسن های داخلی از توقف تولید آن خبرداده و بیان داشته که داوطلبی برای تزریق و آزمایش های بالینی ندارند و درحال حاضر بیش از یک میلیون دوز آماده دارند اما به سبب گستردگی واکسیناسیون در کشور و نبود متقاضی برای آن کسی تمایلی به خرید و تزریق این واکسن ندارند.
 وی همچنین آماری از اختصاص بودجه 40 میلیون دلاری به هر واکسن ساز داخلی خبر داد که در جای خود قابل توجه است. چرا که درحال حاضر از میان چندین واکسن داخلی با نام های مختلف تنها واکسن برکت به صورت رسمی مورد استفاده قرار می گیرد و میزان استفاده از آن نیز نسبت به دیگر واکسن های موجود در مراکز واکسیناسیون بسیار محدود است.
حرف برسر این است که کرونا یک حالت اضطراری برای کشور ما به همراه داشت و امکان صبر برای ساخت واکسن های ایرانی و مطابقت آزمایش های بالینی آنها با استانداردهای جهانی وجود نداشت و باید خیلی سریع واکسیناسیون انجام می شد که امروز شاهد این امر هستیم.
ما بیش از تمام واکسن های تولید شده درجهان با نام های مختلف اقدام به ساخت واکسن کرده ایم و هزینه های فراوانی صرف کرده ایم و زحمات فراوانی برای آن نیز کشیده شد،اما بحث مدیریت منابع و مدیریت بحران در میان است. اینکه امروز می شنویم که یک واکسن داخلی تولید و آزمایشات خود را متوقف کرده است،امر غیرقابل پیش بینی نبوده است.چرا که بحث زمان در مبارزه با کرونا برای ما حیاتی است.
 اما این مسئله از سوی مسئولان مورد توجه قرارنگرفت و صرفاً براین امر تاکید داشتند که واکسن داخلی تولید خواهیم کرد. درحالی که امروز واکسن های خارجی سهم اعظم واکسیناسیون را برعهده گرفته اند.
مسئله بعدی در چرایی رویکرد سرد جامعه به واکسن های داخلی عدم انتشار اطلاعات پزشکی آنها برای تایید کارشناسان و نهادهای بین المللی است. مسلماً کشورمان درحوزه پزشکی از بنیه بسیار قوی در سطح جهان برخوردار است اما وقتی پای جان و زندگی در میان باشد، افراد نیازمند اعتماد و اطمینانی هستند که بتوانند براساس آن حفظ امنیت جانی خود را به کادر درمانی بسپارند.
اما این موضوع از سوی واکسن سازان داخلی ما مورد توجه قرار نگرفت و صرفاً به مصاحبه هایی در جهت کیفیت این واکسن ها به صورت لفظی اکتفا شد و مسئله باعث سلب اطمینان و سردرگمی جامعه شد که آیا
 می توان به واکسن های داخلی اعتماد کرد یا نه.
البته در این زمینه اقدام اعتمادساز رهبری در زمینه تزریق واکسن کووبرکت باعث شد تا نگاه جامعه تا حد بسیاری نسبت به این واکسن مثبت گردد و امروز می بینیم که در مراکز واکسیناسیون این واکسن توانسته در کنار دیگر واکسن های خارجی از جایگاهی برخوردار گردد.
باتمام این اوصاف انتظار این بود که تمام انرژی کشور چه به لحاظ مالی و چه از حیث نیروی انسانی به سمتی می رفت که یک واکسن را با سرعت و توان حداکثری مورد مطالعه و آزمایش قرار می دادند و اسناد پزشکی آن را به تایید سازمان جهانی بهداشت می رساندند. اگر این چنین می شد امروز شاهد نام های مختلف واکسن و هزینه های بسیار و نبود مشتری برای خرید و تزریق نبودیم.
حمیدرضا عسگری