آنها که زیر خط فقر نیستند چه می کنند؟!

معاونت رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، در گزارشی اعلام کرد که تا سال ۹۹،  ۲۶ میلیون نفر از جمعیت کشور در فقر مطلق زندگی می‌کردند.
با توجه به اینکه خط فقر در سال ۹۹ با افزایش ۳۸ درصدی به یک میلیون و ۲۵۴ هزار تومان رسیده بود انتظار می‌رفت تا پایان این سال و با توجه به شیوع گسترده کرونا در کشور و خروج حدود دو میلیون نفر از بازار کار، تعداد افرادی که در فقر مطلق زندگی می‌کردند از ۲۶ میلیون نفر به حدود ۳۰ میلیون نفر  برسد.
۳۰ میلیون نفر یعنی به طور متوسط اگر هر خانواده ۳ نفر محاسبه شوند در حدود ۱۰ میلیون خانواده در کشور زیر خط فقر مطلق قرار دارند. حاد سئوال این است که آیا بقیه خانوارها در کشورمان اوضاعشان خوب است؟! به عنوان مثال چند میلیون نفر کارمند حقوق بگیر داریم که به سبب عدم تطابق حقوق ماهیانه با نرخ تورم و هزینه های معیشتی و مسکن زندگیشان متزلزل شده و یا ۱۰ میلیون کارگری که تحت پوشش قانون تامین اجتماعی هستند چه وضعیتی دارند؟!
این آمار درحالی است که به گفته خانه کارگر تنها در سال گذشته به سبب کرونا ۹۰۰هزار کارگر بیکار شده اند.
همچنین باید پرسید ۴میلیون نفر بازنشسته ای که حقوق مستمری می گیرند و هر روز جلوی مجلس و دیگر نهادها تحصن می کنند آیا وضعیت خوبی دارند؟!
حقوق بگیران بخش خصوصی و کاسبان خرد و دستفروشان و کارگران بدون بیمه را نیز به این جمع اضافه کنید،حال با این اوصاف پس چه اقشاری وضعیت مناسبی دارند.
شاید گفته شود صاحبان صنایع و تولیدکنندگان و تجار وضعیت خوبی دارند اما در حقیقت اگر به سیر نزولی ارزش پول ملی توجه داشته باشیم متوجه خواهیم شد که ثروت اقشار بالای جامعه نیز علیرغم رشد آماری درحقیقت کاهش ارزشی داشته است. البته تعطیلی و توقف تولید در واحدهای صنعتی و تولیدی نیز بیانگر حال بد کلیه اقشار کشور طی
 سال های گذشته می باشد.
شاید چند درصدی از جامعه دارای ثروت های نجومی و
 موقعیت های خاص باشند اما کلیت کشور از صدر تا ذیل حال خوبی ندارند.
 چرا که اگر کارخانه دار و سرمایه دار ما وضعیت خوبی داشته باشد و کسب و کارش رونق بگیرد آن وقت است که افزایش نیرو می دهد و کارگران را استخدام خواهد کرد  و آنوقت می توان گفت رونق اقتصادی در حال ایجاد است.
حال مردم کشورمان خوب نیست و همه دچار بیماری اقتصادی شده اند و تنها شدت بیماری در آنها تفاوت
دارد.