سطحی نگری در مسائل، آفتی اجتماعی

    چند روز پیش بود که رئیس جمهور در مورد حقوق و دستمزدها و جایگاه زنان در مشاغل و نکات حمایتی از فعالیت آنها بیان داشتند و عبارتی را استفاده کردند مبنی بر اینکه "خانم ها،خانمند". پس از این صحبت ها بود که فضای مجازی دست به کار شد و به جای گرفتن بطن حرف، پست هایی بی محتوا و تمسخر آمیز را آماده و منتشر کردند.
    این به کنار؛ چند روز بعد از این صحبت های رئیس جمهور، خبری دردناک منتشر شد که طی آن یک خانم 21 ساله در سمنان در شیفت شب کارخانه ای دچار حادثه شد و جان خود را از دست داد. اینبار فضای مجازی شروع کرد به غمنامه منتشر کردن که چرا یک زن جوان که باید شب هنگام، گرمابخش خانواده اش باشد در کارخانه مشغول به کار بوده است!
    این احساس همدردی های مجازی از سوی سلبریتی ها و صفحات پربازدید،درحالی است که چند روز پیش از این حادثه رئیس جمهور در مورد نقش زنان و اینکه نباید در شیفت شب به کار گرفته شوند و باید از نقش سازندگی آنها در خانواده حمایت کرد، توصیه هایی داشت که مورد بی توجهی و حتی تمسخر قرار گرفت که چرا آقای رئیسی گفته "خانم ها، خانمند!"
    حال با قدری تامل، کمی از فضای لودگی دور بایستیم و درمورد عملکرد و اظهارات مطرح شده در این باره فکر کنیم. آیا نباید از بینش و نگرشی که "خانم ها را خانم" می داند حمایت کرد و به جای این که تمسخر به گفتار افراد بزنیم، با بازنشر این گفتمان زمینه را برای رفاه و آرامش زنان سرزمینمان فراهم کنیم.
    تصور کنید به جای این همه پست و بازنشر مطالبی که صرفاً نگاه طنز به این قضیه داشتند، کمپینی با همین عبارت #خانمها_خانمند به راه می افتاد و از حقوق زنان شاغل در کشورمان حمایت می کرد. مسلماً چنین اقدامی زمینه را برای مسئولیت پذیری بیشتر کارفرمایان و حتی مقامات مسئول و وزارتخانه های مرتبط فراهم می ساخت تا برخی دستورالعمل ها را مورد توجه قرار دهند.
     مسائلی همچون عدم به کار گیری از زنان در شیفت شب، مرخصی زایمان، مرخصی بعد از زایمان، ساعت کاری مناسب و حتی افزایش ایمنی فضای کار و کارگاه برای شاغلین و مسائل مربوط به حقوق و مزایا و بیمه و ...، با توجه معقول عموم و به خصوص در فضای مجازی می تواند حمایت کننده زنان شاغل و به طور کلی جامعه کارگری کشور باشد.
    حرف این است که باید نگاهی سازنده در امورات مختلف داشته باشیم و این وظیفه تک تک افراد جامعه است که نقش خود را در بهبود و سازندگی کشور و معضلات موجود ایفا کنند. این ایفای نقش بعضاً
می تواند در تغییر و اصلاح امور باشد و گاهی می تواند در حد همین نشر پست های سازنده باشد و در قالب اطلاع رسانی عمومی عمل شود.
    اما اگر قرار بر این باشد که صرفاً به طنزهای بی محتوا و
 بی توجهی های فردی و عمومی در امورات کشور ادامه دهیم و هر زمان که حادثه ای رخ داد اظهار نظرکنیم و دلسوزی های موضعی به خرج دهیم، قطعاً نه تنها سازندگی رخ نمی دهد، بلکه برای کلیت فضای فکری و عملی کشور مخرب خواهد بود.