تسهیل به کارگیری جوانان نباید انحصاری شود

سال هاست که انتقاد بسیاری بر روند گزینش و سیستم استخدامی کشور وارد است و بسیاری از کارشناسان اجتماعی و جامعه شناسان معتقدند اعمال سلیقه های فردی و جناحی در روند به کار گیری از نیروهای جوان و مستعد، به عنوان آفتی برای نیروی انسانی کشورمی شود.
سبک و سیاق مصاحبه ها و رویکرد نهادها و اشخاص مصاحبه کننده، با ملاک های شایسته سالاری تاحدودی زاویه دارد و برخی ملاک های دیگر مد نظر قرار می گیرد و یا با نگرشی سخت گیرانه رزومه های
چند ساله از متقاضیان طلب می شود. درحالی که اگر رزومه ای دو یا
سه ساله داشته باشند،قطعا در همان شغل سابق و یا در مسیر آن مشغول
به کار می شدند.
پس مشخصاً نمی توان انتظار داشت جوانی که برای مصاحبه برای کار به این نهاد و آن نهاد می رود رزومه رسمی و کاری داشته باشد؛ اما می توان برای به کار گیری آن آزمون مهارتی برگزار کرد و افراد شایسته را جذب کرد.
درهمین راستا اخیراً یکی از اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس با رویکردی پسندیده در اعتراض به این رویه از نهادها و مراکز جذب نیرو خواسته است که پشت درب های بسته و از روی کاغذ برای آینده این جوانان تصمیم نگیرند و درب ها را برای به کارگیری جوانان در
عرصه های مختلف باز بگذارند. اما یک قیدی که این نماینده محترم مجلس برای جذب جوانان به کار گرفته است،تاکید بر استفاده از نیروهای
"جوان انقلابی" است.
اینجاست که بازهم بحث تشخیص و تمایز میان افراد در داشتن برخی ملاک ها برای انقلابی بودن،مانع از رویکرد شایسته سالاری می شود. کمی تامل کنیم در اینکه ما جوانان و آینده سازان کشور را درحال تقسیم کردن هستیم. نمی توان انتظار داشت که ابتدا آنها را با عناوین مختلف از هم تفکیک کنیم و برخی از آنها به برخی دیگر براساس ملاک های سلیقه ای ترجیح دهیم و بعد منتقد معضلاتی همچون عدم بکارگیری از نیروی جوان و یا افزایش مهاجرت جوانان از کشور باشیم.
انقلابی بودن یک باور و یک معنای ارزشی است که هر فرد و دوستدار ایران باید آن را درون خود حفظ کند. انقلابی بودن را نباید مارک کرد و به برخی چسباند و برخی را از آن محروم ساخت. انقلابی بودن در عمل است نه در ظواهر و یا سوابق! متاسفانه ما انقلابی بودن را در دسته بندی سیاسی قرار داده ایم و تنها کسانی را که در این چارچوب قرار بگیرند را مورد تأیید قرار می دهیم.
امروز بسیارند دانشجویان و جوانان و نخبگانی که تمام انرژی و عمر خود را صرف ارتقای جایگاه علمی کشور کرده اند و دستاوردهایشان مایه افتخار و آسایش کشور و ملت گردیده است، درحالی که اصلا کارسیاسی
نکرده اند وحتی علاقه ای به آن ندارند اما باورشان خدمت به وطن می باشد. آیا این افراد را نباید انقلابی دانست؟! آیا از جوانانی که برای آبرو و حیثیت این کشور در عرصه های مختلف تلاش می کنند و از جان مایه می گذارند، انقلابی تر داریم؟!. قدرمسلم این نگاه ما نیاز به اصلاح دارد و باید عقلای سیاسیون در کشورمان مانع از انحراف و دسته بندی های این چنین شوند و ملاک انقلابی بودن را خدمت در جهت عزت کشور قرار دهند و با این نگاه با جوانان برخورد کنند.
بحث را با گفتاری از شهید چمران به پایان می بریم؛آنجا که از این شهید بزرگوار درمورد اولویت داشتن تقوا و مهارت در به کارگیری افراد در پست های مختلف سئوال کردند و ایشان در پاسخ گفتند که داشتن تقوا در اولویت تشخیص است. اما فردی که تقوا داشته باشد،اگر مهارت آن کار را نداشته باشد مسئولیت را نمی پذیرد.