با تحریم ها خود را گمراه نکنیم

اساساً تمامی محدودیت ها و فشارهای تحمیل شده بر کشورمان ظالمانه است و نمی توان آن را به هیچ صورتی توجیه کرد. از سوی دیگر نیز نمی توان پذیرفت که تحریم ها گزینه مناسبی برای توسعه ملی تلقی گردد .
اما مسئله نگران کننده اینجاست که بخواهیم این تحریم ها را به عنوان نقطه ضعف طرف مقابل جلوه دهیم و مدعی باشیم که تحریم های آمریکا نمی تواند به ما آسیب برساند. به عبارتی نادیده گرفتن وضعیت و بحران های موجود نگاهی غیر منصفانه و حتی غیرملی است. اینکه گفته می شود آمریکا هرآنچه درتوان داشته رو کرده و دیگر نمی تواند با سلاح تحریم ها آسیبی به ایران برساند، گزاره ای نادرست است.
آیا ما خود را گمراه می کنیم به این سبب که قدرت طرف مقابل را کم اثر جلوه دهیم یا واقعاً بر این باوریم که اتفاقی برای کشور نمی افتد اگر بار دیگر نظام تحریم ها شدت بیشتری بگیرد و ما را در تنگناهای شدیدتری قرار دهند. واقعاً قابل قبول نیست که شرایط اقتصادی کنونی را نادیده بگیریم و مدعی باشیم که زین پس دیگر ابزاری برای اعلام فشار وجود ندارد.
پذیرش واقعیت این نگاه را در ما ایجاد می کند که در تلاش باشیم تا این حصر اقتصادی و تحریم های ناعادلانه را به طرق مختلف  کم اثر،تعلیق و لغو کنیم. شکی در این مسئله وجود ندارد که کشورمان این پتانسیل را دارد که بتواند یک به یک این تحریم ها را از میان بردارد و روال عادی اقتصاد و تعاملات تجاری با جهان را مجدداً برقرار کند. اما این مسئله با شعارزدگی و حتی درک ناصحیح از واقعیت ها به سبب عدم حضور در بطن مشکلات مردم میسر نخواهد شد.
برکسی پوشیده نیست که سیستم پیچیده تحریم ها اگرچه با تغییر دولت ها در آمریکا ممکن است بیشتر و یا تعلیق شود.اما برطرف شدن آن کار بسیار سختی است که برعهده کنگره این کشور است و ارتباطی با دولت ها ندارد. اما این به معنای این نیست که باید نظام تحریم ها را رها کنیم و از آن برای خود بت بسازیم که امکان لرزش در آن ایجاد نمی شود.
درحالی که می توان هرگونه فشار و تحریم را با درک مناسب از واقعیت ها و گسترش تعاملات جهانی را محکوم و مورد تعلیق و یا تغییر قرار دهیم. ابزار مذاکرات و دیپلماسی دقیقا برای این کار مورد استفاده قرار می گیرد و اساساً محور دقیق مذاکرات بر درک صحیح از واقعیت های داخلی و خارجی شکل می گیرد.
ما باید نگاهی عقلانی نسبت به وقایع داخلی و خارجی داشته باشیم. درک کنیم که شرایط داخلی کشور با شعارزدگی و ارائه راهکارهای  بی پشتوانه به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد و به سمتی خواهد رفت که ما را در انجام امورات مختلف اقتصادی و اجتماعی باز می دارد.