برای نسل آینده امروز دیپلماسی کنید

واقعیتی است که کشور با تمام ظرفیت ها و منابع و پتانسیل ها، میراثی است که از گذشتگان امانت به ما رسیده و مانیز باید آن را به عنوان میراثی گرانبها به دست آیندگان برسانیم.

 


 

واقعیتی است که کشور با تمام ظرفیت ها و منابع و پتانسیل ها، میراثی است که از گذشتگان امانت به ما رسیده و مانیز باید آن را به عنوان میراثی گرانبها به دست آیندگان برسانیم. همانطور که گفته شد
 بهره گیری از پتانسیل های کشور و بالفعل کردن آنها وظیفه ای است که امروز برعهده ماست تا این چشمه را بشکافیم و برای نسل فردا جاری و پربازده باقی بماند.
درهمین رابطه باید به پتانسیل های کشور در امر حمل و نقل و ترانزیت بین المللی اشاره داشت که ارتباط مستقیمی با دیپلماسی فعال کشورمان دارد. به عبارتی دیپلماسی فعال در حوزه سیاست خارجی به عنوان بستر و تهسیل کننده بالفعل شدن این پتانسیل ارزشمند می باشد.
باید بپذیریم که درجهان امروز دیپلماسی تعیین کننده و حفظ کننده منافع کشورهاست. به گونه ای که در این مسیر ممکن است توجیهات عقلی نیز فدای دیپلماسی فعال کشورها بایکدیگر گردد. به عنوان مثال بحث انتقال گاز به اروپا از طریق ایران چه به لحاظ اقتصادی و چه به لحاظ مهندسی و چه به لحاظ امنیت جغرافیایی گزینه ای معقول می باشد؛ اما به سبب ملاحظات سیاسی و دیپلماسی برخی کشورها همچون روسیه این گزینه سال هاست که از دست اجرا خارج شده است.
درنمونه اخیر این موضوع شاهد جایگزین شدن کشور عراق در خط انتقال تجاری میان امارات و ترکیه هستیم. تاپیش از این قرار بود این خط ترانزیت کالا از جاده های ایران به سبب امکانات بهتر و امنیت بیشتر نسبت به عراق صورت گیرد اما دیپلماسی های سیاسی و امنیتی میان این سه کشور و فشار دیپلماسی دیگر کشورهای منطقه باعث حذف ایران از این مسیر تجاری گردید. جالب تر اینجاست که مرکز تخلیه و بارگیری این مبادلات تجاری میان امارات و ترکیه در بنادر ایران صورت می گیرد، اما روند انتقال آن از راه زمینی کشور عراق به سمت ترکیه روانه می شود.
ضمن اینکه ترکیه با رایزنی ها و گفتگوهای صورت گرفته با دولت عراق به دنبال احداث راه آهن استانبول به بصره می باشد که درصورت اجرایی شدن این طرح سهم عظیمی از حمل و نقل ترانزیتی ایران به سمت ترکیه و اروپا و به سمت قفقازاز دست خواهد رفت. این درحالی است که ایران سال هاست به دنبال احداث خط آهن شلمچه به بصره است و این طرح علیرغم تمام توجیهات اقتصادی و حتی اهمیت سیاسی آن درحال
خاک خوردن است!
اینکه ما امروز چه وضعیتی داریم قطعاً برای آیندگان اهمیتی نخواهد داشت، اما این مهم برای آنها جای سئوال و ابهام خواهد داشت که چطور ممکن است کشوری با پتانسیل های گسترده جغرافیایی، شاه راه مواصلاتی منطقه با داشتن هزاران کیلومتر مرز آبی و زمینی مشترک با بیش از
ده کشور در شمال و جنوب، شرق و غرب با داشتن میلیون ها کیلومتر مسیر زمینی و خط آهن که امکان اتصال آسیا به اروپا و خاورمیانه به شرق دور را دارد، چطور نتوانسته است که سهم خود را از تحولات تجاری بگیرد و آن را گسترش دهد.
قطعاً پاسخش مشخص است و به عدم دیپلماسی فعال و بهبود روابط ما با همسایگان استناد خواهند کرد.اماجدای ازبحث آیندگان،اگر بخواهیم همچنان نسبت به سیر تحولات سیاسی و اقتصادی پیرامونی بی اهمیت و یا منفعلانه برخورد کنیم، در وضعیت کنونی نیز حجم مشکلاتمان بسیار بیش از این خواهد شد. لذا باید هرچه سریعتر و بیشتر توان خود را بر دیپلماسی فعال اقتصادی و عمومی و بهبود روابط سیاسی قرار دهیم.