برای رفع نارضایتی ها با مردم گفتگو کنیم

طی روزهای گذشته در شهرهای مختلف کشور شاهد اعتراضات فرهنگیان و معلمان و بازنشستگان بودیم. این روزها روزی نیست که مقابل مجلس در بهارستان گروهی تجمع نکرده باشند؛ و با پلاکاردهای اعتراضی خواستار رسیدگی به خواسته ها و مشکلاتشان را فریاد می زنند.
در قضیه معلمان و فرهنگیان شرکت کنندگان در این تجمعات، با سردادن شعارهایی نسبت به اجرای دقیق و اصولی طرح رتبه‌ بندی برای همه شاغلان در آموزش و پرورش، توجه به توسعه آموزش رایگان و ارتقای کیفی آموزش‌ها، مطالبات خود را مطرح کردند.
همانطور که می بینیم این خواسته ها به هیچ عنوان ساختار شکنانه ویا رویکرد سیاسی و امنیتی ندارند، اما چرا به آنها پرداخته نمی شود جای تعجب و تامل دارد! شاید گفته شود که کشور در وضعیت کنونی در تنگنای مالی قرار دارد و نمی تواند بیش از این بارفشار مالی را تاب بیاورد. البته که این موضوع واقعیتی است،ولی این ابهام وجود دارد که چرا با نمایندگان این معترضات مذاکره و گفتگو صورت نمی گیرد. چرا به جای اینکه این جماعت مدام در سرمای زمستان در خیابان ها تجمع کنند، نمایندگان خود را برای بیان مطالباتشان به سوی نهادهای مرتبط و مسئولان نمی فرستند؟!
چون این مسیر گفتگو هنوز از سوی مسئولان باز نشده است و بنایی برای گفتگو وجود ندارد. این رویه باعث می شود تا یک مطالبه صنفی و اجتماعی و معیشتی، بعضاً به حاشیه کشیده شود و مسائلی سیاسی و امنیتی از دل آن سر برآورد. مسئولان بهتراست بیش از حضور در ساختمان ها و تکیه بر صندلی های مدیریتی، درمیان مردم حضوریابند و مشکلاتشان را بشنوند با آنها گفتگو کنند.