حرکتی امید آفرین در بودجه های دریافتی رقم بزنید

دولت در تلاش است تا با همراهی و هماهنگی برخی نهادهای نظامی و حمایتی، بتواند گامی درجهت بهبود شرایط مردم به لحاظ معیشتی فراهم کند،اما اقداماتش به سبب محدودیت هایی که دارد و عدم توانایی در حوزه عمل همچون مسکنی است که تنها می تواند به طور موقت دردی را درمان کند.

حرکتی امید آفرین در بودجه های دریافتی رقم بزنید

 

 

دولت در تلاش است تا با همراهی و هماهنگی برخی نهادهای نظامی و حمایتی، بتواند گامی درجهت بهبود شرایط مردم به لحاظ معیشتی فراهم کند،اما اقداماتش به سبب محدودیت هایی که دارد و عدم توانایی در حوزه عمل همچون مسکنی است که تنها می تواند به طور موقت دردی را درمان کند.
از سوی دیگر باید بپذیریم که شرایط کشور و مردم به لحاظ اقتصادی بحرانی است، به گونه ای که "سیرکردن شکم گرسنه ای را معجزه" تعبیر می کنند و از سوی عالی ترین مقام حکومتی اختصاص بودجه به موضوعی همچون "جهاد تبیین" چنین تعبیر می شود:
« بودجه‌های بی‌ نام و نشانی از این قبیل غالباً به هدر می‌رود و به جایی نمی‌رسد.»
مشکل اینجاست که برخی مدیران و مسئولان و بعضاً نهادهایی که امروز از بیت المال ارتزاق می کنند، متوجه نیستند و به این درک نرسیده اند که پولی که در اختیارشان قرار می گیرد از جیب مردمی است که محتاج نان شب شده اند و یا از فروش اموال آنها در قالب
منابع ملی است و صرفاً تعلق به عصرحاضر و اشخاص فعلی
ندارد.
متاسفانه برخی از کسانی که برای "جهاد تبیین و جنگ نرم" سیاست گذاری می کنند و یا بودجه می گیرند متوجه وخامت حال کشور نیستند و اگر تذکرهایی همچون مورد اخیر توسط رهبری انجام نشود، شاهد هدر رفت بیشتر بودجه در پیچ و تاب های اداری و
 همایش ها و گردهمایی های بی ثمر خواهیم بود.
به همین سبب به ضرورت "عزم ملی" برای بهبود معیشت مردم اشاره کردیم. اگر مسئولان و متولیان دستگاه ها و نهادهایی که تحت عناوین مختلف بودجه می گیرند در یک حرکت و عزم ملی و تنها به نیت اینکه باری از دوش مردم بردارند، تنها بخشی از بودجه خود را (نه همه آن را!) به اموری همچون بهبود وضع کسب و کار، کاهش
 هزینه های درمان، کمک به خانواده ها کم توان که قادر به اشتغال نیستند اختصاص دهند، قطعاً آرمان اصلی انقلاب که خدمت به ملت می باشد را متبلور خواهند ساخت.
متاسفانه تجربه نشان داده است که سیستم بروکراسی در مسیر بودجه نویسی و قانون گذاری آن به گونه ای پیش می رود که هرچه به اصلاح آن تاکید می شود بی فایده است.گویا برخی درجایگاهی که قرار دارند حقوق می گیرند تا بودجه اختصاص دهند و برخی خود را موظف می دانند که به هر طریقی از آن دفاع و آن را مصوب کنند.
لذا این درخواست را اینبار از مقصد نهایی گیرندگان این بودجه ها داریم که از باب خدمت به کشور و حمایت از وضعیت مردم در اقدامی امیدآفرین بخشی از بودجه سال جدید خود را به حمایت از ملت اختصاص دهند.
 بدون شک اثرگذاری این حرکت آنها بسیار فراتر از اهدافی خواهد بود که در قالب اساسنامه و مرام نامه های اداری برای خود ترسیم کرده اند.