اقتصاد تحریمی نیازمند برنامه عملی است

باید بپذیرم بنابر دلایل سیاسی و ایدئولوژیک همواره در وضعیت تقابل با بسیاری از کشورهای جهان و منطقه هستیم. اینکه ماندن در این وضعیت خوب یا بد است، مورد توجه و بحث ما نیست و آنچه گفته می شود صرفاً از باب عطف توجه در حوزه مدیریت کشور در امور جاری و در شرایط تحریمی می باشد.
متأسفانه تحریم ها هر روز به نقاط ضعف ما نزدیکتر شده و موارد بیشتری از امورات داخلی و خارجی کشورمان مورد توجه تحریم کنندگان قرار گرفته است. چرا که ما در عرصه های مختلف به سبب نداشتن مدیریت بلندمدت صرفاً به گذرموقت از مشکلات پرداخته ایم و راه علاج ریشه ای درپیش نگرفته ایم.
 سال‌هاست که دولت‌ها در ایران، هر طرحی و هر برنامه‌ای که ارائه می‌دهند، درمان موقت است. هیچ اثری از هیچ برنامه بنیادین و آینده‌ساز به چشم نمی‌خورد. همه تصمیم‌ها و برنامه‌ها برای برون‌رفت‌ از این چاله یا نجات از آن بن‌بست است.
هر دولت و نهادی که مسئولیتی در دست دارد، صرفاً به دنبال گذر از چاله زمان بوده تا در زمان مدیریتشان بر دستگاه مطبوعه، مورد انتقاد و یا اعتراض قرار نگیرند. لذا به جای حل مشکلات و حرکت به سمت رشد هدفمند، فقط سعی کرده اند مدیریت هزینه در پیش بگیرند  تا در پایان سال بودجه سازمان و نهاد را تمام کنند تا بار دیگر در ردیف بودجه کشور قرار بگیرند و مشمول افزایش درصد منابع شوند.
امروز آسیب پذیری ما در برابرتحریم های اقتصادی، به سبب عدم توجه به پایه گذاری اقتصاد داخلی قوی و گستراندن حلقه های مواصلاتی با اقتصاد جهانی است. ما در زمان هایی که فرصت داشتیم تا ریشه سرمایه گذاران خارجی را در کشور محکم کنیم تا قطع همکاری با ایران برای غرب هزینه آور باشد، با سرخوشی از درآمدهای نفتی در فکر مدیریت جهانی بودیم بی آنکه برنامه ای برای مدیریت اقتصاد معیوب خود داشته باشیم.
یا به جای فراهم سازی و تسهیل شرایط برای تجارت خارجی، بازرگانان را به بهانه های مختلف محدود ساختیم و سر رشته های اقتصاد را به
 بخش های دولتی و حکومتی دادیم. اما این مسئله باز برای ما درس عبرت نشد و هنگامی که دایره
تحریم ها محدودتر شد، به جای سپردن اقتصاد به دست بخش خصوصی به فکر دور زدن تحریم ها با اشخاص به اصطلاح مورد اعتماد برآمدیم که نتیجه آن را هم دیدیم!.
مسئولان باید این هزینه های تحمیلی بر کشور را مورد بررسی قرار دهند و در تصمیم‌ها و سیاست‌‌های کلان داخلی و خارجی، تنها به استدلال‌های ذهنی و سلیقه ای ویا ملاک‌های ایدئولوژیک نیندیشید. باید برنامه هایی با افق بلند برای کشور در نظر گرفت که بر مدار تنش زدایی با جامعه جهانی و سپردن امور مدیریت کشور به دست مردم پایه ریزی شود.