۱۲ قمر جدید برای سیاره مشتری کشف شد

مشتری اکنون رکورددار بیشترین تعداد قمر در منظومه شمسی است و به لطف ۱۲ قمر جدید آن که به تازگی کشف شده، زحل را در این رقابت شکست می‌دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، سیاره مشتری تنها از نظر اندازه و جرم رکورددار منظومه شمسی نیست بلکه پس از کشف ۱۲ قمر دیگر توسط دانشمندان، اکنون این غول گازی دارای بیشترین تعداد قمر نیز هست. با در نظر گرفتن این کشف جدید، مجموع قمرهای این غول گازی به ۹۲ عدد می‌رسد.
بر اساس گزارشی جدید در «Sky and Telescope»، مدار ۱۲ قمر ناشناخته مشتری توسط مرکز سیاره کوچک(MPC) که توسط رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونیان اداره می‌شود، منتشر شده است.
 کشف ده‌ها قمر جدید نشان دهنده افزایش ۱۵ درصدی در قمرهای شناخته شده این سیاره است و با این کشف جدید، مشتری رکورددار سیاره‌ای با بیشترین قمر در منظومه شمسی می‌شود و این عنوان را از زحل می‌گیرد.
دانشمندان تاکنون ۸۳ قمر را در اطراف این غول گازی حلقه دار یافته‌اند. با این حال، طبق گفته «Sky and Telescope»، اخترشناسان همچنین چندین تن سنگ را در فاصله حدود ۲ مایلی(۳ کیلومتر) اطراف زحل بدون ردیابی دقیق یافته‌اند. همانطور که ابزارهای مختلف قادر به مطالعه این قمرهای کوچک‌تر می‌شوند، مشتری ممکن است مجبور شود عنوان جدید خود را بار دیگر به زحل واگذار کند.
اسکات شپارد(Scott Sheppard)، ستاره‌شناس موسسه علوم کارنگی در واشنگتن دی سی، مشاهدات منظومه سیاره مشتری را که بین سال‌های ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ انجام شده است، برای انتشار ارائه کرده است. تاخیر بین رصد قمرهای جدید و تایید آنها به این دلیل است که اخترشناسان مجبور بودند این اجرام را یک دور کامل ردیابی کنند تا مطمئن شوند که واقعا در حال گردش در مدار مشتری هستند.
تمام قمرهای جدید به دور سیاره مشتری می‌چرخند و بیش از
 ۳۴۰ روز زمینی طول می‌کشد تا یک دور کامل به دور این غول گازی بگردند. از
 ۱۲ قمر جدید، ۹ قمر بسیار دور هستند. مرکز سیاره کوچک تخمین می‌زند که این ۹ قمر بیش از ۵۵۰ روز در مدار باشند. این قمرها همگی نسبتا کوچک هستند و تصور می‌شود که تنها پنج قمر از ۹ قمر جدید قطری بیشتر از پنج مایل(هشت کیلومتر) داشته باشند.
۹ قمری که فاصله دوری دارند نیز دارای مدارهای مخالف‌گرد هستند، به این معنا که سیاره مشتری را خلاف جهت حرکت وضعی آن دور می‌زنند. در مقابل، قمرهای درونی منظومه مشتری، موافق ‌گرد هستند. مدار قمرهای جدید نشان می‌دهد که تاثیر گرانشی عظیم مشتری ممکن است این قمرها را به تصرف خود درآورده باشد، و اقمار کوچک‌تر احتمالا بقایای اجرام بزرگتری هستند که در اثر برخورد شکسته‌اند.