کرونا حقوق فوتبال را استیفا می کند؟

اگرچه نوزدهمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران به روزهای پایانی خود نزدیک می شود اما با وجود تعیین تکلیف نهایی این دوره - علی رغم مخالفت ها و دست اندازی های باشگاه ها -، بیستمین دوره لیگ با ابهامات و چالش های بسیار زیادی مواجه است.
 فراگیری ویروس کرونا که موجب تعویق چهار ماهه لیگ برتر شد، بدون شک در ماه ها و شاید سال های آینده ادامه دار خواهد بود و این به معنای تعمیق بحرانی است که فوتبال ایران با آن مواجه شده است؛ فوتبالی که در حالت عادی هم هشتش گرو نه بود، حالا باید شرایطی را تجربه کند که از داشتن تماشاگر محروم است و عملا یکی از راه های درآمدزایی اش مسدود شده. اگر چه این شرایطی جهانی است و در تمام لیگ های فوتبال دنیا هم شاهدیم که هیچ مسابقه ای با حضور تماشاگران برگزار نمی شود اما اساسا مقایسه فوتبال ایران با لیگ های معتبر جهان به دلیل ساختار اصولی و صحیح حاکم بر فوتبال اروپا و حتی شرق آسیا، قیاسی مع الفارق است.
در ایران باشگاه ها یا باید از بودجه های دولتی اموراتشان را بگذرانند و یا اگر بخش خصوصی هم وارد عرصه ورزش می شود، با سرمایه کلان غیرمولد رانتی باشگاه ها را اداره می کند و عملا ماهیت باشگاه داری در ایران به گونه ای است که نمی توان درآمد صحیح پایدار را تعریف و عملیاتی کرد.
اصلی ترین منبع درآمد باشگاه های مطرح جهان دریافت حق پخش تلویزیونی و فروش بازیکن است که عملا این دو مورد در ایران در دسترس نیست. حق پخش تلویزیونی به دلیل انحصار رسانه ای در کشور قابل استیفا نیست و از جابجایی و فروش بازیکن هم به دلیل قراردادهای کوتاه مدت، اغلب چیزی عاید باشگاه ها
نمی شود. پس تنها مجرای کوچک برای درآمدزایی، فروش بلیت به تماشاگران است که آن هم به دلیل کرونا به حالت تعلیق درآمده
 است.
 با وجود این وضعیت، لیگ بیستم سرنوشت مبهمی دارد و اگر در حالت پیش فرض آغاز این دوره از لیگ را اواسط پاییز در نظر بگیریم، در خوشبینانه ترین حالت تا پایان سال فرصت حضور تماشاگران مهیا نمی شود و با این وضعیت باید چاره ای اندیشید. این برهه ای است که همه نهادهای متولی مسئولیت استیفای حقوق اساسی فوتبال را به عهده دارند و باید همه دستگاه ها و در راس آنها وزارت ورزش به دنبال فیصله دادن مسئله حق پخش تلویزیونی مسابقات فوتبال
 باشد.
 فوتبال ایران در شرایطی قرار گرفته که بدون اصلاح ساختار، هیچ روزنه ای برای تنفسش فراهم نیست و نمی توان با روش های گذشته اداره اش کرد. زیرا هم بودجه های دولتی کاهش یافته و هم به تبع شرایط اقتصادی کشور بخش های غیر دولتی رغبت کمتری به هزینه کردن دارند. بنابراین راهی جز اصلاح ساختاری باقی نمانده و اولین قدم و محکم ترین آن باید دریافت مبلغ حق پخش مسابقات فوتبال باشد. چه بسا کرونا با تمام شرایط سختی که حاکم کرده این بار در نقش ناجی ظاهر و موجب هدایت فوتبال ایران به مسیر صحیح
شود.