وقتی خود را مهم‌تر از همه می‌پندارید!

در عصر ارتباطات، رسانه بخش جدایی ناپذیر فوتبال شده است و هر اتفاقی که در مستطیل سبز و حواشی آن رخ می دهد، از دم تیغ رسانه ها می گذرد. فوتبال عرصه و تقابلی میان  ۲۲ نفر در زمین است. دو تیمی که برای کسب نتیجه مطلوب به میدان می روند. طبیعتا هر کدام از تیم ها طرفداران منحصر به فرد خودش را دارد و در عصری که فضای مجازی مهم ترین عنصر آن را تشکیل می دهد، اتفاقات و حواشی بیش از پیش برای هواداران قابل دسترس است.
با این وجود هوادار اگر تیمش نتواند نتیجه مورد نظر را کسب کند، به دنبال راهی می گردد که از مشکلات تیمش جویا شود. در فوتبال، نشست خبری پیش و پس از بازی، از مهم ترین فرصت هایی است تا تیم ها رودرروی رسانه ها از مشکلات و مسائل تیمشان صحبت کنند و هوادار از وضعیت تیم خود باخبر شود.
معمولا در این نشست های خبری، سرمربی هر تیمی حضور پیدا می کند و او به عنوان عضو ارشد کادر فنی پاسخگوی سوالات رسانه خواهد بود. این فرآیند، چیزی است که در تمام جهان مساله ای تایید شده است و در بالاترین سطوح فوتبال در جهان، سرمربی هر تیمی پیش و پس از بازی، خود را به نشست خبری می رساند تا پاسخگوی وضعیت و سوالات باشد.
اما در فوتبال ایران این قضیه کاملا برعکس است. در لیگ برتر فوتبال ایران که بالاترین سطح فوتبال کشور است، نشست های خبری از فرومایه ترین امور شناخته می شوند. سرمربی تیم ها اگر حال نداشته باشند به نشست خبری نمی آیند یا اگر خیلی لطف کنند مربی خود را به نشست خبری
می فرستند.
اغلب اوقات بهانه های خوبی برای این غیبت ها ذکر می شود. گفته شده تیم میهمان به خاطر پرواز نتوانسته در نشست شرکت کند. این در حالی است که خیلی راحت می شود طوری برنامه ها را پیش برد که ساعت پرواز و نشست خبری هیچ موقع باهم تداخل نداشته باشند اما این اتفاق بارها رخ داده است. فشار عصبی، حضور سرمربی در تمرین و هزاران دلیل دیگر از گفته هایی است که درباره غیبت سرمربی ها در نشست خبری عنوان می شود اما این توجیهات نمی تواند دلیل قانع کننده ای برای غیبت در نشست خبری
باشد.
با آغاز دوباره مسابقات لیگ برتر فوتبال، این مساله دوباره در نشست های خبری دیده شد و در دفعات مختلف تیم های فولاد، ذوب آهن، پرسپولیس، استقلال، تراکتور، ماشین سازی با دلایل متنوعی مدعی شدند سرمربی خود قادر به حضور در نشست خبری نشده است.
اما یکی از سرمربی هایی که از آغاز دوباره مسابقات تا به امروز در هیچ نشست خبری شرکت نکرده است، فرهاد مجیدی سرمربی آبی پوشان پایتخت بوده است. مجیدی در اتفاقی بی سابقه در فوتبال ایران، چندین هفته در هیچ نشست خبری حضور پیدا نکرده و مجید نامجومطلق، مربی استقلال با دلایلی کاملا غیرموجه، درباره غیبت سرمربی تیمش توضیحاتی ارائه داد.
غیبت غیر موجه فرهاد مجیدی و سرمربی های دیگر مثل او که نشست های خبری شرکت نمی کنند، بی احترامی به رسانه هایی است که برای این کنفرانس های مطبوعاتی وقت صرف می کنند. این پدیده در فوتبال اروپا هم به هیچ عنوان قابل رویت نیست و سرمربی تیم هایی که چشم یک جهان به دنبال آن هاست، هیچ موقع به خاطر فشار عصبی در نشست خبری غیبت نمی کنند.
مربی یک تیم جنوبی به دلیل این که "شرایط تیم در هفته های آخر حساس است" در نشست خبری قبل از بازی هفته بیست و هفتم شرکت نکرد! فرهاد مجیدی، سرمربی استقلال که اساسا اعتقادی به شرکت در نشست خبری ندارد. جواد نکونام در
نشست های بعد از بازی شرکت می کند اما قبل از بازی گاهی می آید و گاهی نه. امیر قلعه نویی در مقطعی مانند مجیدی از نشست ها فراری بود و مدام دستیارش را می فرستاد. برخی مربیان هم بعضی وقت ها می آیند و بعضی وقت ها نه.
غیبت مربیان در نشست خبری البته این روزها بسیار مضحک است؛ بازی های لیگ برتر بدون تماشاگر و نشست های خبری هم بدون حضور اصحاب رسانه برگزار می شوند. گاهی فقط لازم است که یک مربی در یک فایل صوتی درباره بازی پیش رو صحبت کند و به عنوان متکلم وحده هر چه می خواهد بگوید و اصلا برابر هیج سوالی قرار نگیرد اما برخی مربیان همین کار را هم نمی کنند. دلیلش تنبلی است یا آن که احترامی برای قانون و رسانه ها قائل نیستند، معلوم نیست. شاید هم مربیان ما فکر کرده اند در دانش مربیگری، افتخارات یا جایگاه شغلی مثلا از گواردیولا و یورگن کلوپ یا زیدان و مورینیو برتر و بالاترند؟
با این حال باید دید این پدیده کم سابقه تا چه زمانی قرار است در فوتبال ادامه دار باشد. آیا سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال قرار نیست برای این ناهنجاری فکری کنند و سرمربی هایی که برخی اوقات وظیفه خود را به فراموشی می سپارند جریمه کند؟ اصلا اگر قرار نیست با چنین مربیانی برخورد شود، چرا نشست های خبری برگزار می شوند؟ بهتر نیست این کار تعطیل شود و مثل قبل از حرفه ای شدن لیگ برتر، مربیان همان کنار زمین و بلافاصله بعد از بازی در محاصره خبرنگاران قرار بگیرند؟!