روزهای سخت و تلخ کنکور، دردناک تر شد

قریب به چند هفته است که کنکوری ها در اضطراب و استرس به سر می برند. نوجوانان و جوانانی که یک سال تمام درس خواندند، خود را در خانه و کتابخانه محبوس کردند، مسافرت نرفتند، و حتی خانواده های خود را دچار محدودیت های فراوان نمودند تا بتوانند از بیشترین زمان خود برای درس خواندن و تست زدن استفاده کنند. با آمدن کرونا و محدودیت ها برای برگزاری کلاس ها و حضور در کتابخانه ها، این استرس و دلهره برای کنکوری ها دوچندان شد.
استرسی که برخی از آنها را مریض کرد، عده ای را افسرده کرد و حتی برخی دست به خودکشی زدند!. خبر خودکشی نوجوان کنکوری که بعد از جلسه امتحان به علت ناموفق بودن در تست زدن خودکشی کرد، بار دیگر این تأسف را تداعی کرد که تا چه زمان باید این رویه مدیریت آموزشی و برنامه ریزی کشور ادامه داشته باشد؟!
قصد مقصرتراشی در این حادثه دلخراش را نداریم، اما به واقع چرا باید کسب و علم و تحصیل درکشورمان این چنین موجب آسیب دیدگی نسل نوجوان کشورمان گردد. چرا باید نوجوانی که در حساس ترین ایام به لحاظ روحی قرار دارد، برای حرکت در مسیر موفقیت این چنین دچار آفت و آسیب شود؟ چرا باید کنکور برای نظام آموزشی، خانواده ها و نوجوانان آنقدر با اهمیت و اولویت باشد که برای یک سال نظم و برنامه عادی زندگی یک خانواده را مختل کند.
متوجه محدودیت ها وکمبود امکانات آموزشی هستیم، اما کنکور در کشورمان تبدیل به رقابت مرگ و زندگی تبدیل شده است. خواهر و برادرهای بسیاری از ما کنکور اولی یا پشت کنکوری بوده اند، و حال آنها قابل درک است. متاسفانه نوع برنامه ریزی آموزشی کشور از یکسو و انتظارات خانواده ها از سوی دیگر تنگنای آموزشی را برای کنکوری ها به وجود آورده و آنها را به مرز سکته می رساند.
نفع این وضعیت و دستاورد آن برای کشور چیست؟! برگزاری کنکور و برنامه ریزی برای آن به این سبک و سیاق چه ارتقای نسلی را برای ما به همراه آورده است؟! . از قبل از کنکور هزینه های سنگین کلاس های
آماده سازی بلایی برای اقتصاد خانواده ها شده است و فرزندان متاثر از تبلیغات گسترده، گمان می کنند اگر به این کلاس نروند موفقیتی به دست نمی آورند. آنها که قادر به تامین هزینه کلاس ها نیستند دچار سرخوردگی و افسردگی می شوند، آنها کلاس می روند به سبب هزینه های صرف شده استرس می گیرند که اگر موفق نشوند چه پاسخی برای خانواده داشته باشند؟! نحوه برگزاری کنکور هم که برای خود یک تراژدی است!.
تاسف از مرگ نوجوان 19 ساله که از عدم موفقیت درکنکور خودکشی کرد، موجب نگارش این متن گردید اما هزاران نوجوان دیگر در این روند حضور دارند که روح و روانشان آسیب می بیند و زخمی عمیق درونشان شکل می گیرد. تاکید هزارباره بر تغییر روند کنونی و مدیریت آموزشی کشور ضرورتی است که امروز خود را بی پرده عیان ساخته و آفت های این سبک مدیریتی و اجرایی در فضای آموزشی را به رخ مسئولان
می کشد. باید هر چه زودتر فکری برای این روند معیوب نمود تا سرمایه انسانی کشورمان با ضربات روانی در این سن و سال، آینده خود را تباه شده و تک بعدی احساس نکنند.

hamidasgari2020@yahoo.com