لزوم کنترل قیمت اقلام خوراکی و دارویی

نوشتن از این سبک مدیریتی که بر  نیازهای معیشتی مردم حاکم است سخت است، اما باید خون دل خورد و نوشت تا بلکه یک جایی بالاخره این روند متوقف و رویه اصلاحی درپیش گرفته شود.
گرانی کالاها برای مردم اگرچه عادی اما غیرقابل تحمل شده است و آن بخش از نیازهایی که با معاش مردم در ارتباط است فشار بیشتری را برجامعه تحمیل کرده است. اما وضعیت زمانی بحرانی تر می گردد که این معاش مربوط به نیازهای اولیه فرزندان و نوزادان همچون شیرخشک و اقلام دارویی آنها باشد.
مدتی پیش درمورد کمبود انواع شیرخشک درکشور نوشتیم اما پس از مدتی نهادهای مربوطه خبر از واردات و تأمین گسترده این محصول درسراسرکشور دادند. هرچند که هنوز برای پیدا کردن انواع شیرخشک باید حداقل نیمی از داروخانه ها را زیرپا گذاشت، اما نکته قابل تأمل گران شدن دو برابری قیمت آن می باشد.
قیمت هایی که تاپیش از 40 تا 50 هزارتومان بود، اگر امروز پیدا شوند حدودا بین 80 تا 100 هزارتومان فروخته می شوند. این چرخه برای مردم رمزگشایی شده و همواره می دانند که پس از یک مدت کمبود و نبود کالایی در بازار قرار است جهش قیمتی چندبرابری را تجربه کند.
واقعاً نقش و جایگاه دستگاه نظارتی در این چرخه چیست. آیا آنها از اینکه قیمت یک قوطی شیرخشک نوزاد تا یک ماه پیش 40 هزارتومان بوده امروز بیش از دو برابر شده تعجب نمی کنند و یا برایشان اهمیتی ندارد که مردم چطور باید این هزینه های تأمین و پرداخت کنند.
اگر امکان مدیریت و کنترل وجود ندارد پس این همه اداره و سازمان و کارمند و بازرس را برای چه می خواهیم!