اجازه برخورد سلیقه ای با ایران را ندهیم

مشکلات ما با آمریکا همچنان ادامه دارد و دشمنی ها و کارشکنی های فی مابین هر روز به گونه ای از طرف مقابل پیگیری می شود. اثرات منفی این کارشکنی ها از سوی آمریکا و لابی صهیونیستی به سبب یک سویه بودن فشارهای تحریمی برای ما بسیار سخت و هزینه آور بوده و هست.
در اختیار داشتن امپراطوری رسانه ای از یکسو و گوش به فرمان بودن سازمان های بین المللی و نظام اقتصادی جهانی به آمریکا باعث شده تا بسیاری از فرصت ها و امکانات برای ما محدود گردد و فشارهای فراوانی به لحاظ اقتصادی بر ملت و کشورمان وارد گردد.
متأسفانه ما با داشتن صلاحیت دیپلماسی بالا در عرصه سیاست خارجی هنوز نتوانسته ایم راهکاری برای حل این موضوع پیدا کنیم. دیپلماسی غیر مستقیم و واسطه ای ما طی سال های اخیر باعث بروز ابهامات و نقطه های فرار برای طرف مقابل گردیده است که می تواند در عین پذیرفتن شرایط در توافقات غیر رسمی، به یکباره شرایط را تغییر دهد و خود را از هرگونه تعهدی بری بداند.
نمونه بارز و به روز این رویه را می توان در اقدام کنگره آمریکا مبنی بر مسدود سازی مجدد 6 میلیارد دلار ایران در قطر مشاهده کرد. تصویب این موضوع با اکثریت آرا از سوی نمایندگان آمریکا درحالی است که چندی پیش طی توافقات و مذاکرات غیرمستقیم و غیر رسمی، تعدادی از زندانیان آمریکایی در قبال آزادسازی پول های بلوکه شده ایران در کره جنوبی، آزاد شدند و در قبال آن دارایی ایران از بانک های کره جنوبی به بانک های قطری منتقل شد تا ایران بتواند با قید مصارف انسان دوستانه همچون تهیه غذا و دارو از آن بهره مند گردد.
متأسفانه امروز همین موضوع مورد توافق به راحتی با یک اقدام نمایندگان کنگره آمریکا خدشه دار شد و قطعاً دسترسی ما به این دارایی ها در قطر محدود و یا با مشکلاتی مواجه خواهد شد. طبیعی است که از دشمن جز دشمنی انتظاری نیست، اما در این فضای پرچالش نیز می توان با اتکا بر اصل تعهدات و توافقات رسمی و بین المللی پیگیر مطالبات خود بود.
اما وقتی مذاکراتی رسمی نباشد و توافقات غیرعلنی پذیرفته شود، سندی مکتوب و با امضای طرفین رد و بدل نگردد، طبیعی است که راه فرار از آن سهل و آسان خواهد بود و هرجی بر نقش و اعتبار میانجی های این معامله ها و یا توافقات وجود ندارد.
درحقیقت و کمی رسمی تر باید اذعان داشت که اساساً نمی توان به این سبک روابط و نتایج آن توافق اطلاق کرد. چرا که ماهیت شکلی چنین  رویه هایی بیشتر شبیه معامله است و در معامله ای که نه مستقیم و نه رسمی و نه الزام آور باشد.
نگرانی و البته انتقاد در این موضوع اخیر(تصویب مجدد مسدودسازی 6میلیارد دلار ایران در قطر) و دیگر نمونه های مشابه که در سال های قبل شاهد آن بودیم، اصلاح رویه  و جلوگیری از برهم زدن توافقات در تعاملات و ارتباطات با غرب و آمریکا
می باشد. این سبک جایگاهی در روند یک دیپلماسی با اصالت و ریشه ای ندارد و می بینیم که خشنودی ها و برطبل شادانه کوبیدن ها کوتاه مدت هستند و پایدارنمی مانند. برای حفاظت از حقوق و منافع ملی هم که شده باید جلوی این فرصت طلبی و سواستفاده گری ها را از دشمنان بگیریم و خیلی رسمی و جدی در مجامع بین المللی از حقوق تضییع شده خود دفاع کنیم.