در مصوبات و تصمیمات به فردا هم فکر کنیم

وضعیتی که امروز کشور را در حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، محیط زیستی و... دچار چالش کرده است، مدیریت و برنامه ریزی برای حال و امروز است و متأسفانه هیچگاه برای فردا از امروز برنامه ریزی نمی کنیم. به قولی مصداق عینی این عبارتیم که «چو فردا رسد فکر فردا کنیم...». درصورتی که امروز دنیا درحال برنامه ریزی برای  افق هایی به بلندای نیم تا یک قرن می باشند.
اخیراً نمایندگان مجلس در جریان رسیدگی به گزارش کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مورد لایحه موافقتنامه همکاری در حوزه «امنیت اطلاعات بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت فدراسیون روسیه» با کلیات آن با ۱۸۰ رأی موافق، ۲۷ رأی مخالف و  ۱۰ رأی ممتنع از مجموع ۲۲۹ نماینده حاضر در جلسه موافقت کردند.
لایحه ای که هنوز جزئیات آن مشخص نیست و مردم هم نمی دانند قرار است در چه حوزه هایی این همکاری صورت گیرد. برخی مخالفان این طرح از عدم مشخص بودن حد و مرز این مسئله صحبت کرده اند و بیان داشته اند که مشخص نیست اساساً این همکاری اطلاعاتی که گویا در حوزه سایبری صورت خواهد گرفت تا کجا و در چه حوزه هایی خواهد بود.
اساساً اطلاعات در جهان امروز به عنوان ارزشمندترین داده در دست بشر و حکومت هاست و هرکس اطلاعات بیشتری داشته باشد از ثروت و قدرت و موقعیت بهتری برخوردار خواهد بود. برخی موافقان این لایحه در توجیه تصویب آن بیان داشته اند که ما امروز با روسیه روابط دوستانه و تنگاتنگ و اهداف مشترکی داریم. اما نباید فراموش کرد که قید این دوست و همکاری "امروز" است. آیا ما فردا روزی که جنگ اوکراین پایان یافت و فردا روزی که روسیه با اروپا تعاملاتش را از سر گرفت یا فردا روزی که روسیه با آمریکا تنش زدایی کرد، آیا بازهم این دوستی پابرجا خواهد بود.
قضاوتی در مورد این مسائل و یا لایحه مذکور نداریم،‌اما تاکیدمان  صرفا بر توجه نمایندگان و مسئولان و تصمیم گیران در مورد آینده و فردای کشور است.