... وخلاصه ماجرهای شروع سال تحصیلی !

امسال ماجراي شروع سال تحصيلي، آن‌هم پيش از موعد و احتمالا يا براي جبران مافات و يا به دليل پيش‌بيني‌ تعطيلي‎هاي ناشي از پيك‎هاي كوويد19 و آنفلوآنزا، اعتراض و مجادله‎هاي بسياري هم از سوي مسئولان در بخش وزارت بهداشت-بيمارستان مسيح دانشوري اعلام كرد تخت براي كودكان نداريم!- و هم از سوي خانواده‎ها و نيز برخي متخصصان در حوزه پزشكي، مواجه شد؛ اما علي‎رغم تمام مخالفت‎ها و اما و اگرها وزير آموزش‎وپرورش مصرانه تاكيد داشت كه دانش‌آموزان بايد در مدارس حاضر شوند، البته با قول و قرارها و عده و وعيدها در مورد اجراي پروتكل‌هاي بهداشتي. اما طبعا انتظار اجراي پروتكل‌هاي بهداشتي از سوي كودكان دبستاني، انتظار تقريبا دست نايافتني بود؛ برخي والدين حتي گزارش دادند كه وضعيت دانش‌آموزان ابتدايي آنان هنگام بازگشت از مدرسه تاحدودي اسفناك بوده، ژل ضدعفوني كه در كيف داشتند تمام كتاب و دفترهاي آنان را آغشته كرده بود و اين هم بماند كه برخي ماسك‌هاي‌شان را با هم عوض كرده بودند چون دل‌شان رنگ و طرح ديگري مي‌خواست! بنابراين عملا و حتي با توجه به زيرساخت‌هاي ضعيف مدارس مختلف در اين رابطه، ماجراي پروتكل‌ها و فاصله اجتماعي آنچنان كه بايد پيش نرفت، و حتي صداي اهالي مجلس هم درآمد. در نهايت پس از گذشت سه روز از شروع كلاس‌هاي 35 دقيقه‌اي، وزير آموزش‌وپرورش اعلام كرد كه حضور دانش‌آموزان در مدارس اجباري نيست:
«با توجه به بررسی‌های انجام شده تصمیم بر این شد که برای حضور دانش‌آموزان در مدارس الزامي نباشد.»!
گويا بايد به‌جاي استفاده از نظرات كارشناسي و تجربه كشورهاي ديگر، كمافي‌السابق، چرخ دوباره اختراع مي‎شد، تا به نتيجه‌اي كه از ابتدا مشخص بود برسيم؛ اين‌كه حضور دانش‌آموزان نه به‌عنوان مبتلا كه به‌عنوان ناقل، براي همه خانواده‌ها درهمه سطوح خطرناك است.