سنگ کیسه صفرا در مقابل سنگ کلیه

وظیفه اصلی کیسه صفرا، اندام کوچکی در سمت راست بالای شکم، ذخیره صفرا است. صفرا مایعی است که توسط کبد تولید می شود و به هضم چربی کمک می کند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث شاتز، وظیفه اصلی کیسه صفرا، اندام کوچکی در سمت راست بالای شکم، ذخیره صفرا است. صفرا مایعی است که توسط کبد تولید می شود و به هضم چربی کمک می کند. کلیه هم اندام مهمی است زیرا مواد زائد و سمی را از خون شما فیلتر می کند و آن را به ادرار تبدیل می کند.
اگر مراقب رژیم غذایی خود یا خانواده تان نباشید، ممکن است سنگ در این دو عضو ساخته شود. اندازه سنگ ها ممکن است متفاوت باشد، بعضی از آنها به کوچکی یک دانه شن یا یک نخود یا به بزرگی یک توپ گلف هستند. با وجود اینکه آنها هر دو سنگ هستند، تفاوت هایی بین سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه وجود دارد.
 سنگ کیسه صفرا چیست؟
سنگ های صفراوی رسوبات سخت شده ای هستند که در کیسه صفرا که در زیر کبد قرار دارد، تشکیل می شوند. آنها معمولاً زمانی تشکیل
می شوند که صفرا که به هضم غذا کمک می کند، حاوی کلسترول یا بیلی روبین بیش از حد باشد. سایر عواملی که در تشکیل سنگ کیسه صفرا نقش دارند عبارتند از چاقی، کاهش وزن سریع، رژیم غذایی پرچرب و برخی شرایط پزشکی مانند دیابت و بیماری کبد.
 علائم سنگ کیسه صفرا
 درد شدید شکم، به ویژه در قسمت بالای سمت راست شکم
حالت تهوع
استفراغ
زردی
 سنگ کلیه چیست؟
سنگ های کلیه رسوبات سختی هستند که در کلیه ها تشکیل می شوند و اغلب از مواد معدنی مانند کلسیم، اگزالات و اسید اوریک تشکیل شده اند. این سنگ ها ممکن است هنگام عبور از مجاری ادراری باعث درد شدید شوند. سنگ کلیه زمانی تشکیل
می شود که ادرار حاوی مقادیر بالایی از مواد خاص مانند کلسیم، اگزالات و اسید اوریک باشد که می تواند متبلور شده و سنگ تشکیل دهد. چاقی، کم آبی، خوردن بیش از حد نمک و پروتئین حیوانی و شرایط پزشکی مانند پرکاری پاراتیروئید و عفونت های دستگاه ادراری
 می تواند خطر تشکیل سنگ کلیه را افزایش دهد.
علائم سنگ کلیه عبارتند از:
درد شدید در پشت، شکم یا کشاله ران
تکرر ادرار
مشاهده خون در ادرار
 چه شباهت هایی بین سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه وجود دارد؟
بر اساس مطالعه ای که در سال 2014 در QJM: An International Journal of Medicine منتشر شد، مشخص شده است که سنگ های صفراوی ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهند. محققان 25258 فرد مبتلا به سنگ کیسه صفرا
(54.5 درصد زنان) و 101029 بیمار بدون سنگ کیسه صفرا را دنبال کردند. آنها دریافتند که خطر ابتلا به سنگ کلیه در افراد مبتلا به سنگ کیسه صفرا
1.68 برابر بیشتر از افراد بدون سنگ است.
این دو شرایط ممکن است به هم مرتبط باشند، بنابراین در اینجا برخی از شباهت‌های سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه توضیح داده شده است:
1.نحوه تشکیل سنگ ها
هم سنگ کیسه صفرا و هم سنگ کلیه از مواد متبلور در بدن مانند کلسترول (در مورد سنگ کیسه صفرا) (و کلسیم، اگزالات یا اسید اوریک در مورد سنگ کلیه) تشکیل می شوند.
2.درد شدید
هر دو شرایط می توانند باعث درد شدید در
 قسمت های مختلف بدن شوند. آنها اغلب برای تسکین نیاز به مداخله پزشکی دارند.
3.رژیم غذایی
هم سنگ کیسه صفرا و هم سنگ کلیه می توانند تحت تأثیر عوامل غذایی مانند رژیم غذایی پرچرب برای سنگ کیسه صفرا و رژیم غذایی سرشار از نمک و پروتئین حیوانی برای سنگ کلیه قرار گیرند.
4.عوارض
اگر آنها به موقع درمان نشوند، می توانند منجر به عوارض جدی شوند. ممکن است عفونت یا انسداد در مجاری ادراری یا صفراوی وجود داشته باشد.
5.جراحی
هر دو سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه در صورت ایجاد علائم شدید ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند. اگر اندازه آنها بزرگ باشد، جراحی نیز لازم است.
 بین سنگ کلیه و سنگ کیسه صفرا نیز تفاوت هایی وجود دارد:
1.مکان
هر دو سنگ در اندام های مختلف تشکیل
می شوند.سنگ کیسه صفرا در کیسه صفرا و سنگ کلیه در کلیه ها تشکیل می شود.
2.علائم
سنگ کیسه صفرا به طور معمول باعث درد شکم، حالت تهوع و یرقان می شود، در حالی که سنگ کلیه باعث درد شکم، کشاله ران یا کمر، تکرر ادرار و خون در ادرار می شود.
3.ترکیب
سنگ کیسه صفرا در درجه اول از کلسترول یا بیلی روبین تشکیل شده است، در حالی که سنگ کلیه از مواد معدنی مانند کلسیم، اگزالات یا اسید اوریک تشکیل شده است.
4.عوامل خطر
عوامل خطر برای سنگ کیسه صفرا عبارتند از چاقی، کاهش وزن سریع و رژیم غذایی پرچرب، در حالی که عوامل خطر سنگ کلیه عبارتند از کم آبی بدن، رژیم غذایی سرشار از نمک و پروتئین حیوانی و برخی شرایط پزشکی مانند پرکاری پاراتیروئید.
5.گزینه های درمانی
گزینه‌های درمانی برای سنگ‌های صفراوی ممکن است شامل داروهایی برای حل کردن سنگ‌ها یا برداشتن جراحی کیسه صفرا باشد. در مورد
 گزینه های درمانی برای سنگ کلیه، ممکن است شامل مدیریت درد با داروهایی مانند داروهای
ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، افزایش مصرف مایعات، یا روش هایی مانند سنگ شکنی یا برداشتن سنگ ها با جراحی باشند.