اتکای ادامه تحصیل و زندگی جوانان به انواع وام‌ها در حال افزایش است!

از آن‎جا مدرک‌گرایی در کشور، یک روند فرسایشی است که جوانان با برگزیدن این روند، تلاش می‎کنند، یا از این نمد کلاهی بسازند تا شاید در آینده صاحب شغلی بشوند که بتواند زندگی‌شان را اداره کند، یا با اشتغال به تحصیل دوره مقدس سربازی را تا حد ممکن به تاخیر بیندازند، همین جوانان، مدتی است برای انجام بسیاری از امورعادی زندگی خود نیازمند انواع وام‌های مختلف شده‌اند؛ برای اجاره مسکن، برای ازدواج، برای خرید مسکن، برای خرید لوازم خانه، برای خرید خودرو توسط شرکت‌های لیزینگ، برای تامین شهریه دانشگاه، و حالا در اثر شیوع کروناویروس و مجازی شدن آموزش‌ها، برای خرید اسمارت‌فون و لپ‌تاپ، باید وام بگیرند. آن‌هم در حالی‌که یک دانشجو، طبعا هنوز شغلی ندارد که بتواند قسط چنین وام‌های مدام فزاینده را پرداخت کند.
رئیس صندوق رفاه دانشجویان، اعلام کرده است که برای خرید لپ‌تاپ و موبایل جهت آموزش مجازی، وام از یک میلیون تا پنج میلیون تومانی به دانشجویان تعلق خواهد گرفت! جدای از این‌که باید از رئیس مذکور سوال شود که مبنای تعیین این میزان وام برای خرید دستگاه‌هایی که قیمت آن‌ها بسیار بالاتر از میزانی است که صندوق وی برای دانشجویان در نظر گرفته، این‌را باید مدنظر داشته باشد که دانشجویان اغلب هنوز وابسته به جیب خانواده هستند و خانواده نیز درگیر مشکلات فراوان اقتصادی و وام‌های مختلف است. حال چگونه و با چه تمهیداتی، یک دانشجو می‌تواند با چنین وامی که نمی‌توان با آن هیچ نوع گوشی یا لپ‌تاپی را تهیه کرد، به درس و تحصیل خود ادامه دهد؟ دانشجویی که هم برای تهیه شهریه، هم برای خوابگاه و یا اتاقی که اجاره کرده، هم برای ازدواج و .... وام گرفته است. به نظر می‌رسد بهتر آن است که ابتدا چنین مدیرانی، در بازار گشتی بزنند و سپس در مورد میزان وام تصمیم بگیرند.