جامعه نیاز به اعتمادسازی از سوی کارگزاران نظام دارد

چند روزی است به بهانه دستورالعمل مجلس برای وسیله نقلیه نمایندگان، رسانه های خارجی به طور گسترده به این مسئله پرداخته اند و در کنار آن مسائل مرتبط و نا مرتبط را درهم آمیخته و به خورد مخاطبان خود داده اند. مسئله تسهیلات برای مقامات و مسئولان طی سال های اخیر موضوعی است که مردم در داخل کشور را نیز آزرده است.  اینکه برخی افراد میلیاردها تومان هزینه می کنند تا صحن بهارستان راه پیدا کنند و از این پس از امتیازات و تسهیلات قانونی و فراقانونی بهره مند شوند.
بحث ما هیچ ارتباطی با موضوع اخیر دادن خودرو به نمایندگان مجلس نیست، بلکه به کلیات این آفت اشاره داریم که طی این سالها و به ویژه دهه اخیر تیشه ای بر ریشه آبرو و اعتبار نظام نزند و افکارعمومی داخلی
 بهانه ای برای تخریب از سوی دشمنان خارجی گردیده است.
حرف این است که افراد به چه دلیل به آب و آتش می زنند تا در مقام مسئولیت قرار گیرند. مگر مسئولیت پذیری جز بار تعهد و سختی کار و پاسخگویی چیز دیگری هم به همراه دارد؟! این ها اصول قبول مسئولیت است که افراد بنابر مهارت و تجربه، وظیفه مدیریت یک بخش و نهادی را برعهده بگیرد و در این مسیر پاسخگوی اعمال فردی و مجموعه زیردستش باشد.
اما درکشورمان برخی ملاک ها و معیارها تغییر پیدا کرده است. افراد برای رسیدن به جایگاه و مسئولیت های حکومتی در رقابتی باور نکردنی از هر وسیله ای بهره می برند تا بتوانند به هدف برسند. گویا رسیدن به مسئولیت ابتدای مسیر پیشرفت است! اگر قدری تامل کنید می بینید که این رویه ناصحیح سرمنشأ بسیاری از فسادهای سیستماتیک و پرونده های مالی در کشور گردیده است.
چه لزومی دارد که بودجه های عمومی صرف آسایش و رفاه مسئولانی شود که برای ایجاد رفاه ملت سرکار آمده اند. مسلماً برای انجام وظیفه در یک سیستم برخی ابزارها و امکانات ثابت وجود دارد که متعلق به شخص نیست، اما می تواند در مسیر انجام وظیفه در اختیار مدیر و مسئول و نماینده قرار گیرد. هرچند که این قاعده نیز از چارچوب خود خارج شده و می بینیم که برخی مدیران و مسئولان در حیطه اختیارات خود، حداقل های امکانات اداری را برای خود به حداکثر امکانات و تسهیلات رسانده اند. اگر زمانی یک خودروی ساده ماشین تحت اختیار بوده آن را به یک خودروی مدل بالای خارجی تبدیل کرده اند، اگر دفترکاری در ساختمانی قدیمی قرار داشته آن را به نقاط بالای شهر با فول امکانات منتقل کرده اند و انواع تسهیلات مالی وحق و حقوق ماموریتی و مدیریتی برای خود در نظر گرفته اند.
این مسائل باعث شده تا مسئولیت ها در کشورمان تبدیل به نقطه آمالی شود که رقابت های سنگین برای آن شکل گرفته است. اما بدتر از آن هزینه شدن آبروی نظام در این رویه نامناسب اجرایی و حکومتی است. مردم مسئولان و صاحب منصبان را در برخی کشورهای جهان می بینند که برای رفتن به محل کار از مترو استفاده می کنند یا با دوچرخه شخصی تردد
می کنند، یا شخص مسئول حقوق خودش را برای کمک به هموطنانش کاهش می دهد، یا برای مسافرت خودروی شخصی خود را سوار می شوند و ...، در مقابل رقابت درون کشور را می بینند که بعضاً افراد در پست و
مقام های مختلف برای گرفتن تسهیلات منقول و غیرمنقول جلسه رسمی برگزار می کنند و دستور کار تهیه می کنند تا از امتیازات بیشتری بهره مند شوند!
امروز جامعه ما نیاز به اعتمادسازی از سوی کارگزاران نظام دارد تا بتواند با مقایسه میان خود و مسئولانشان به این نتیجه برسند که مشکلات کشور برای تمام اقشار است و باید آن را تحمل کرد. اما وقتی می بینند که فلان دستگاه و نهاد یا فلان مسئول و مدیر در این شرایط بحرانی از تسهیلات آنچنانی و
 رانت های قدرت وثروت بهره مند شده اند، نمی توانند آن را تاب بیاروند و این نا برابری را به حساب نظام می گذارند که چنین کارگزارانی را در امور خود قرار داده است

.hamidasgari2020@yahoo.com