شرطی کارگشا برای آینده مذاکرات هسته ای

هرچند هنوز خبری از جزئیات پاسخ ایران به پیشنهاد هسته ای اروپا منتشر نشده اما برخی جنبه های این توافق از سوی برخی رسانه ها و منابع مطلع مورد توجه قرار گرفته است.
مواردی که از شروط تحریمی و برخی مسائل فنی را در بر می گرفت اما یکی از موضوعات مطرح شده بحث گرفتن غرامت در صورت خروج مجدد امریکا از توافق هسته ای بود.
باید اذعان داشت که هرگونه توافقی که امروز صورت گیرد ضمانت اجرایی نخواهد داشت و احتمال لغو توافق پیش رو توسط دولت بعدی آمریکا بسیار زیادتر از بقای آن است. ضمن اینکه هم اکنون نیز لابی صهیونیستی نسبت به این توافق مخالفت خود را ابراز داشته و نسبت به پذیرش شروط ایران به آمریکا هشدار داده است.
ممکن است گفته شود پذیرش توافق در فصل کنونی می تواند موجب گشایش هایی در امر فروش نفت و درآمد چند ده میلیون دلاری به صورت ماهانه گردد. اما باید توجه داشت که به لحاظ تولید و فروش نفت عرضه سهم ایران در بازار موجب کاهش قیمت نفت خواهد شد و این چیزی نیست که نفع اصلی آن نصیب ایران گردد و در حقیقت منافع غرب را تأمین خواهد کرد.
به عبارتی اگر امروز ما یک میلیون بشکه نفت را در کانال ۱۰۰ دلار می فروشیم با ورود سهم ۲ تا ۳ میلیونی نفت ایران به بازار جهانی به اضافه ۷۰ تا ۸۰ میلیون ذخیره نفت روی آب که طی سال های تحریم انباشته شده می تواند افتی جدی در بازار نفت ایجاد کند و زمستانی گرم را برای اروپا فراهم کند!
از سوی دیگر تن دادن به تفاهمی که هیچ تضمینی برای بقای آن وجود ندارد و دولت وقت آمریکا نیز به نقض احتمالی آن اذعان دارد اشتباهی بزرگ خواهد بود.
اما ضرورت پرداخت غرامت در صورت بدعهدی طرف مقابل می تواند نکته ای معقول تلقی گردد و در هر محکمه ای قابل پذیرش است. اگر طرح شرط غرامت از سوی ایران صحیح باشد شرطی معقول و هوشمندانه
می باشد و نشانگر این موضوع است که طرف ایرانی به دنبال توافق و تفاهمی بلند مدت و ماندگار است و به قولی با طرح شرط غرامت نشان
می دهد که به دنبال حل و فصل اختلافات می باشد و دیگر انگ وقت کشی و یا کم کاری به کشورمان نمی چسبد.
اما باید در مورد همین شرط غرامت نیز تأمل و تعقل کافی داشت. متأسفانه هنوز از جزئیات پاسخ ایران به اروپا خبری در دست نیست اما باید برای تعیین غرامت نیز مسائل و مواردی در نظر گرفته شود که برای طرف مقابل هزینه آور باشد و وصول غرامت نیز از طریقی معقول برای ایران قابل دسترس باشد.
باید پذیرفت که ایران از خطوط قرمز در دست یابی به
دانش هسته ای گذشته است و کسی نمی تواند این دانش را از ما
 بگیرد.
 لذا باید از این توانایی به نحو احسن برای گرفتن امتیازات کافی استفاده کنیم و نباید آن را در قبال امتیازاتی همچون آزاد شدن فروش نفت یا بازگشت پول های بلوکه شده از دست بدهیم.