نرخ ارز نزولی، اما بی تأثیر بر مخارج مردم

علیرغم آنچه که برخی در داخل کشورمعتقدند سیاست خارجی و به ویژه مسائل مربوط به برجام در کیفیت و هزینه زندگی مردم تأثیری ندارد، مشاهده کردیم که طی چند روز اخیر با افزایش احتمالات انجام توافق نرخ ارز و طلا روند نزولی گرفته اند و ارز با کاهش قیمت 2 تا 3 هزار تومانی و سکه با کاهش قیمت 3 تا 4 میلیون تومانی نرخ های جدیدی را رقم زدند.
بحث کنونی پیرامون روند قیمت ارز و طلا نیست بلکه روی سخن با سیاست های ارزی تیم اقتصادی دولت است که علیرغم کاهش نرخ ارز، اثر کاهشی روی نرخ مایحتاج مردم نداشته است. با وجود اینکه همواره نرخ ارز ترجیحی نسبتی با نرخ بازار آزاد دارد، اما می بینیم طی روزهایی که نرخ ارز در بازار آزاد روند ریزشی داشته، اما نرخ ارز ترجیحی که مستقیماً با هزینه زندگی مردم سروکار دارد مقاومت می کند و حتی طی هفته اخیر روند افزایشی را تجربه کرده است.
این افزایش نرخ ارز ترجیحی طی دوماه گذشته مستمر دنبال شده است و از کانال 24 هزارتومان در اواخر خرداد به کانال 27 هزارتومان در پایان مرداد ماه رسیده است. این درحالی است که منبع اصلی توزیع ارز خود دولت می باشد و تعیین نرخ نیز تاحد بسیاری توسط صرافی های تحت نظر بانک مرکزی تعیین می شود. اما با تمام این اوصاف ارز ترجیحی با کاهش قیمت ارز آزاد واکنشی نشان نداده است.
مردم به این امید که فشار اقتصادی کنونی طی تحولات اخیر در زمینه توافق هسته ای کاهش یابد، منتظر واکنش های بازار می باشند. قاعدتاً وقتی بازار ارز و طلا نسبت به تحولات سیاسی واکنش نشان
می دهند باید بازارهای دیگر نیز از آن اثر بپذیرند. هر بار که تولیدکنندگان و فروشندگان محصولات و خدمات سیاست گران کردن محصول خود را پیش می گیرند با این توجیه که افزایش نرخ ارز ضرورت گران شدن کالا را سبب می شود، اما با کاهش قیمت ارز هیچ ترتیب اثری به محصول خود
 نمی دهند.
امروز بیش از 90 درصد مواد اولیه مایحتاج خوراکی و خدماتی کشور از خارج تهیه می شود. قاعدتاً با نرخ ارز پایین تر باید قیمت نهایی کالاهای وارداتی نیز روند کاهشی را تجربه کنند. شاید گفته شود طی یک هفته اخیر نرخ ارز نزولی بوده و اثرات آن هنوز ملموس نیست. اما زمانی که نرخ ارز رو به افزایش می گذارد از مسئولان گرفته تا تولیدکنندگان گرانی کالاها را طبیعی و متناسب با نرخ ارز می دانند.
اینکه در بازار آزاد و دلالی دلار چه خبراست برای مردم فرقی
نمی کند، چرا که مایحتاج جامعه با نرخ ارز ترجیحی قیمت گذاری
می شود و انتظار می رود تا دولت در این زمان کنونی ارز ترجیحی را
اثر پذیر از قیمت بازار آزاد، کاهش دهد تا هزینه زندگی برای مردم به همین نسبت کاهش یابد.
انتظار زیادی نیست که حداقل اقلام خوراکی که با ارز ترجیحی تأمین می شوند کمی کاهش یابند و مطابق با روند نزولی نرخ ارز، با قیمتی مناسب تر به مردم عرضه گردند. مردم از یک اقتصاد به این عظمت تنها تأمین مایحتاج زندگی خود را طلب می کنند. این انتظار زیادی
نیست...