توافقی برای همه با حفظ منافع ایران

علیرغم اینکه آمریکا و اروپا نگرش نسبتا مثبتی به پاسخ ایران در مورد پیش نویس توافق هسته ای نشان داده اند اما همچنان وضعیت خواسته ها و خط قرمزهای ایران در قالب منافع ملی در هاله ای از ابهام قرار دارد. اما شکی نیست که کشورمان در راستای رفع تحریم ها و برداشتن فشار از روی مردم نهایت تلاش خود را به کار خواهد گرفت.
در این راستا برخی گزاره های نادرست در فضای مجازی و حتی برخی کارشناسان سیاسی در مورد نقش روس ها و اثرگذاری منفی آنها در روند توافق فعلی شنیده می شود که نمی توان آن را با واقعیات های
تحولات جهانی مطابقت داد.
شکی وجود ندارد که تمامی طرفین مذاکرات هسته ای سنگ منافع خود را به سینه می زنند و درصدند تا روند تصمیمات به گونه ای باشد که نان آنها چرب تر باشد!. با این استدلال باید بپذیریم که امروز تمامی طرفین برجام (به جز ایران) نان خود را در تنور مذاکرات چسبانده اند و منتظر پایان کار و در آوردن نان خود هستند.
به طور مشخص روسیه و اروپا به شدت درصدد این توافق هستند چرا که هردو نیازمند عادی شدن روابط ایران با جهان هستند چرا که چشمشان به زمستان پیش روست تا در بحث انرژی دچار کمبود مصرف و کمبود فروش نشوند!
اروپا به سبب تحریم روسیه در حوزه انرژی نمی تواند زمستان را بدون نیروی کمکی و انرژی جایگزین سپری کند و بشدت نیازمند ورود نفت دپو شده ۸۰ میلیونی ایران و فروش روزانه ۳میلیون بشکه ای آن در بازار است تا بتواند نبود روسیه را جبران کند.
از سوی دیگر روس ها نیز به سبب تحریم های شدید آمریکا و اروپا در فروش و حمل و نقل نفت و از سوی دیگر تأمین مایحتاج ضروری خود در حوزه صنعت به شدن نیازمند راه های جایگزین برای دسترسی به بازارهای جهانی هستند.
لذا ایران بهترین گزینه به لحاظ فروش نفت می باشد چرا که روسیه می تواند بدون مورد تحریم قرارگرفتن خودش با سیستم سوآپ نفت را در دریای خزر تحویل ایران دهد و در خلیج فارس با ناوگان کشتیرانی ایران آن را به بازار عرضه کند. به لحاظ تجاری نیز توافق هسته ای کاملا مورد وثوق روس ها می باشد، چراکه آنها نیاز شدیدی به قطعات و تجهیزات
سخت افزاری در صنایع مادر همچون خودروسازی،فولاد و حتی
جنگ افزارسازی دارند اما به سبب تحریم ها نمی توانند مستقیم این اقلام را تهیه کنند. لذا برداشته شدن تحریم های ایران می تواند واسطه ای مطمئن برای روسیه فراهم کند تا از طریق آن نیازهای وارداتی را تأمین کند.
از سوی دیگر بازبودن دست و پای ایران در بازار جهانی در کنار کشورهایی همچون ترکیه و چین قدرت تحمل روسیه در برابر فشارهای غرب را ‌کاهش خواهد؛ پس نمی توان گفت روس ها مخالف برجام هستند و چوب لای چرخ آن می کنند.
اما طرف ناراضی اصلی ایران است که واقعا در این بین منافعش نادیده گرفته می شود و نمی تواند به راحتی پیشنهادات اروپا و آمریکا را بپذیرد. چرا که  به هرحال هرگونه توافقی موجب محدودیت ها و از دست رفتن داشته ها و دستاوردهایی می گردد که برای آن خون ها ریخته شده و
خون دلها خورده شده است.
لذا ضروری است تا بجای برخی باورهای غلط و بعضا توهمات توطئه،واقعیات را مد نظر قرار دهیم و بر اساس آن حامی تصمیمات
مذاکره کنندگان باشیم.