دنیا کمربندها رامحکم کرده و ما همچنان باور نکردیم

طی هفته های اخیر اخبار مختلفی در مورد گرمای هوا در اروپا و آمریکا منتشر شد به طوری که گرما و پایین آمدن آب در مناطق مختلف اروپا موجب پیدا شدن کشتی های غرق شده از زمان جنگ جهانی گردید و در آمریکا خشک شدن رودخانه ها، ردپای دایناسورها را نمایان ساخت!
در همین رابطه رییس جمهوری فرانسه خطاب به مردمش و سایر کشورهای اروپایی بیان داشت که دوران فراوانی گذشته باید و باید کمربندها را محکم بست و پا به دورانی بگذاریم که اکثر منابع حیاتی و غذایی ازجمله آب درحال تمام شدن است.
این گفتار بیان کننده عزم مدیریت بحران در قاره ای است که آن را سبز می خوانیم!. اوضاع زمین و حیات محیط زیست بقدری خراب است که نگرانی بسیاری از نهادهای بین المللی در این حوزه را واداشته تا زنگ خطر و هشدار قرمز اعلام کنند.
جالب و البته تأسف بار اینجاست که ایران ما نیز یکی از نقاط بحرانی به لحاظ کمبود منابع آبی و میزان بارش های طبیعی است.
نشانه های این بحران هر روز با خشک شدن تالاب ها و
دریاچه ها،چشمه ها رودخانه ها، قنات ها و چاه های آب خود را نمایان
می سازند، اما گویا کسی آن را باور نمی کند. باور نمی کنیم که کشاورزی، حتی کشت دیم دیگر امکان پذیر نیست‌و امروز بسیاری از کشاورزان مجبور به مهاجرت شده اند. دامپروری حتی در مناطق پر آب با دشت های سرسبز با چالش نبود آب و علوفه مواجه است. گویا تبدیل شدن دریاچه ها به شورزارهای نمک را نمی بینیم که عامل ناباروری باغ ها و بیماری های تنفسی و پوستی و نابودی زیست جانوری شده است.
گفتن این مسائل نه از باب برشمردن مشکلات زیست محیطی، که از بابت اعلام زنگ خطر حیات برای بیش از نیمی از مردم کشورمان است.
امروز بی آبی در غرب کشور و در همدان که همواره آب و هوای خنک و بارش های کوهستانی و چشمه های طبیعی و رودخانه هایش جاری و زندگی مردم منطقه را تأمین می کرد، نشان گر وخامت اوضاعی است که بعضا حتی اخبارش مورد توجه قرار نگرفته و یا ساده انگارانه واقع
می شود.
تا کی و به چه مقدار می توان آب را با تانکر و یا با خط لوله اضطراری از شهری به شهر دیگر ببریم. امروز همدان و شهرکرد و فردا خراسان و اصفهان و تهران و دیگر شهرهای کشور گرفتار خواهند شد. حتی در شهرهای شمالی کشور شاهد خشکیدگی و کم آب شدن تالاب ها هستیم و در مناطق کوهستانی که در زمستان و تابستان برف زینت بخش قله ها بود دیگر خبری از آن نیست و گرما تن کوهستان را داغ کرده است.
باید بپذیریم که وارد دوره ای سخت شده ایم و باید راه و رسمی مناسب این دوران را به کار گیریم.
مدیریت بحران را باید به کار بندیم و در تمام حوزه های مرتبط همچون کشاورزی،دامپروری،آبخیزداری و مدیریت منابع آبی به صورت جدی مدیریت کارشناسی به کار گیریم.
هرچند که بی توجهی ما طی دهه های اخیر به منابع آبی و
محیط زیستی تشدید کننده بحران کنونی بوده اما دنیا به سمت دورانی سخت با کاهش منابع حیاتی در حرکت است. در این فضا هر حکومت و ملتی که بتواند اوضاع خود را مدیریت کند و از آن به سلامت خارج شود قطعا در آینده مدیریت جهانی از جایگاه  بهتری برخوردار خواهد شد.
بشر تاکنون تجارب بسیاری از بحران های مختلف اقلیمی را تجربه کرده است، لذا در این عصر که برای سخت ترین شرایط و مشکلات
علم مدیریت راهکاری اندیشیده، روا نیست که ما خود را فریب دهیم و دست روی دست بگذاریم و مشکلات را برای آیندگان رها کنیم.