تکنولوژی جای خود را پیدا می کند،اما...

سرانجام در هیأت دولت استخراج رمزارزها به تصویب رسید و از این به بعد رمزارزها می‌توانند برای واردات استفاده شوند. درهمین رابطه نیز وزیر صمت خبرداد که از این پس به شکل رسمی می‌توانیم به واحدهای مربوطه جواز تأسیس و پروانه بهره برداری بدهیم. همچنین خبرهای رسیده حاکی از آن است که در چند هفته گذشته نخستین محموله وارداتی با روش رمزارز در کشور تأمین مالی شده است.
این اقدامات درحالی است که چندین سال پیش وقتی حرف از رمزارزها به میان می آمد یا کسی از آن اطلاع نداشت و یا آن را مصداق کلاه برداری تلقی
می کردند. زمانی هم که استخراج آن با قیمت های نجومی چند هزار دلار رشد کرد ابتدا دولت آن را غیرقانونی و پس از گذشت زمانی آن را مشروط به اخذ مجوز نمود. باز در همین زمان بانک مرکزی در دوره قبل استفاده از آن را در معاملات رسمی غیرقانونی دانست و با بسیاری از صرافی هایی که در این زمینه فعالیت داشتند برخورد شد.
اما نهایتاً می بینیم که امروز به صورت رسمی و در جلسه هیأت دولت درمورد آن بحث می شود و استفاده از آن در امر واردات رسمی کشور به تصویب می رسد.
 حال سئوال اینجاست که چرا دست اندرکاران و سیاست گذاران اقتصاد ما این همه سال را معطل ماندند و از بازار و مزایای این رمز ارزها عقب نشینی داشتند و حال امروز به این نتیجه رسیده اند که می توان از مزایای آن درجهت تسهیل امور و حتی دور زدن تحریم ها بهره جست.
مشکل اصلی ما این است که در برابر تکنولوژی مقاومتی غیرمنطقی داریم و از ترس تیز بودن تیغ، استفاده از آن را ممنوع می کنیم. درحالی که همین تیغ تیز می تواند مزایا و محاسن بسیاری در جریان خدمت به زندگی انسان داشته باشد. هرچند که چندین سال از بازار و تجارت این رمز ارزها و مزایای آن عقب هستیم اما باز جای شکرش باقی است که آن را به کار گرفته ایم.