زیان دهی با کدام مدل اقتصادی مطابقت دارد

اساس اقتصاد و تجارت بر مبنای ایجاد سود و منافع مالی است.
به گونه ای که سرمایه های خرد و کلان به صورت شخصی و گروهی و در قالب برنامه های حاکمیتی باید منجر به ارزش افزوده ای گردد که علاوه بر تأمین سود متعارف برای آورده های مالی، زمینه را برای رشد و توسعه فعالیت های تولیدی و تجاری فراهم سازد.
یکی از مهمترین صنایع و بخش های عظیم اقتصاد کشورمان مربوط به حوزه خودروسازی است. خودروسازان با انواع سیاست های سلیقه ای و دستوری تاکنون هرطور که خواسته اند محصولات بی کیفیت و البته گران را به مردم فروخته اند. اما هربار که بحث عملکرد آنها به میان
می آید حرف از زیان دهی و ورشکستگی خاموش آنها به میان می آید.
اخیراً نیز سازمان خصوصی‌سازی در مورد چرایی عدم واگذاری این صنعت به بخش خصوصی اعلام داشته: "شرکت‌های خودروسازی به دلیل زیان‌ده بودن به بخش خصوصی تحویل داده نمی‌شوند".
حرف برسر این است که اگر زیان ده هستند پس با چه منطق و عقلانیتی به فعالیت خود ادامه می دهند. جالب تر اینجاست که معمولاً شرکت ها و کارخانجات صنعتی زیان ده را از مدیریت دولتی خارج و به بخش خصوصی می دهند تا با نحوه مدیریت جدید و کنترل سرمایه بتوانند آن را به سودآوری و یا توازن در تولید برسانند. اما درکشورما گویا روال برعکس است!
چرا یک صنعتی به این بزرگی که از قضا زیان ده هم هست متوقف نمی شود؟!