تولید منابع مالی برای توسعه هم قواعد دارد

متأسفانه یک سیاست و عرف نانوشته در ساختار بوروکراسی و اداری کشورما نهادینه شده و آن خلق منابع مالی توسط خود نهادها و ادارات
می باشد. به گونه ای می بینیم امروز در پروژه های مختلف اعم از ساخت و ساز تا بورس و بازار سهام و واردات خودرو و شرکت های مختلف سهامی نام مستقیم یا غیر مستقیم وزارتخانه ها و زیرمجموعه آنها به چشم می خورد. اینکه این اقدام خوب هست یا نه تشخیص آن بماند برای بحثی دیگر.
اما وقتی برای خلق منابع مالی بدون واسطه به جیب مردم متوسل
می شویم، این اقدام غیرقابل پذیرش است. اخیراً شرکت مخابرات در اقدامی بی سابقه هزینه آبونمان تلفن ثابت را برای هر خط تا 20 هزار تومان افزایش داده است. یعنی هر مشترکی که خط تلفن ثابتی به نامش می باشد، چه از آن استفاده کند یا نکند باید ماهانه این مبلغ را به مخابرات پرداخت کند.
این تصمیم درحالی است که درحدود 37 میلیون مشترک تلفن ثابت در شرکت مخابرات وجود دارد که درآمد آبونمان حاصل از آن با قیمت جدید، ماهانه درحدود 700 میلیارد تومان خواهد بود. اینکه این تصمیم براساس چه مبنا و اصولی بوده است جای تأمل دارد و هزینه کرد این مبلغ ماهانه نیز برای مردم محل پرسش است.
اما اگر این مبلغ تمام وکمال ماهانه صرف توسعه خدمات در شرکت مخابرات نیز گردد، بازهم توجیه منطقی و قانونی ندارد که با افزایش هزینه ها و تحمیل آن به مردم درصدد تأمین مالی پروژه های فنی باشیم. بهتر است مخابرات ودیگر ادارات و نهادها برای تأمین مالی نیازها و پروژه های خود به دنبال سرمایه گذار باشند، نه اینکه دیواری کوتاه تر از مردم را نیابند و از جیب مردم اموراتشان را بگذرانند!.