این روزهای کرونایی و سرد را با لبو بگذرانید!

چُغُندَر (چگندر، چندر، لبلبو) گیاهی  است از خانواده اسفناجیان، با ریشه غده‌ای و قندی و برگ‌های درشت و پهن که موادغذایی در ریشه‌ ستبرش اندوخته‌می‌شود. ریشۀ غده‌ای و مخروطی‌شکل این گیاه کاربرد خوراکی و دارویی دارد. چغندر پخته از خوراک‌های خوشمزه و شیرین است. چغندر و برگ چغندر را برای پختن انواع آش‌ها و بورانی‌ها گوناگون استفاده می‌کنند.
چغندر پخته یا لبو، منبع خوبی از اسید فولیک است و در نتیجه از سلامت روانی و احساسی پشتیبانی می‌کند. لبو مملو از مواد مغذی دیگری مانند آهن، منگنز، مس، پتاسیم و منیزیم است که همه آن‌ها منافع فردی خود را دارند.
حتی لبوی خام هم مزایای فوق العاده‌ای دارد - یکی از آن‌ها توانایی پیش‌گیری از سرطان است؛حتی برگ‌هایش هم چیزی برای ارائه دارند. چغندر سبز مملو از فیبر و پروتئین و ویتامینK  (خواص انعقاد خون) و کلسیم (برای استخوان و دندان قوی) است.
 تنها 200 میلی‌لیتر از آب لبو می‌تواند تمام چیزی باشد که در یک روز به آن نیاز داریم. اما با وجود این‌که آب لبو سرشار از بتالین است، اما لبوی پخته شده حاوی فیبر بیشتری است.
اما فایده گرفتن آب سبزیجات چیست؟ نکته  مهم درمورد آب لبو این است که حاوی تمام مواد مغذی است که ممکن است در فرآیند آشپزی از دست دهید. هضم آب‌میوه نیز آسان‌تر است.
تقویت گردش خون: به لطف اکسید نیتریک موجود در لبو، رگ‌های خونی شما عریض‌تر شده و باعث جریان خون بیشتر می‌شود. خون بیشتر به معنای بدن سالم‌تر است!
لبو برای افزایش بنیه و قدرت بدنی: نیتریک اکسید به استراحت رگ‌های خونی کمک می‌کند و اکسیژن بیشتری به ماهیچه‌ها و اندام‌ها می‌رساند.
کاهش فشار خون با لبو: مطالعات نشان داده‌اند که نوشیدن آب لبو می‌تواند فشار خون را کاهش دهد، در کمتر از شش ساعت!
لبو برای افزایش تولید گلبول های قرمز خون:آهن موجود در لبو توانایی بدن را برای تولید گلبول های قرمز خون افزایش می‌دهد؛ در نتیجه مواد مغذی و اکسیژن بیشتری در بدن حمل می‌شود.
بدون چربی: هیچ نوع چربی در لبو وجود ندارد، بنابراین می‌توان لبو خورد، بدون این‌که نگران افزایش وزن بود.