ردیف بودجه‌ای جالب توجه برای حفظ میراث فرهنگی!

این خبرها تازگی ندارند که مدتی است برخی مناطق و مکان‌های تاریخی، که در اختیار میراث فرهنگی است و احتمالا بسیاری از آن‌ها به ثبت بین‌المللی هم رسیده‌اند، توسط سارقان و یا برخی دیگر از سودجویان تخریب می‌شود.
سارقان کاشی‌های تاریخی را از دیوار مکان‌های باستانی می‌کَنند و از کشور خارج می‌کُنند و برخی دلالان هم برخی مکان‌های تاریخی را برای برج‌سازی و یا ساختن مجتمع‌های تجاری تخریب می‌کنند و تقریبا کسی جلودار این هجوم بی‌امان به میراث تاریخی و فرهنگی کشور نیست. گویی این اماکن و مناطق حتی نگهبانی هم ندارند که در صورت مشاهده چنین اتفاقات ناگواری مراتب را به نیروهای انتظامی خبر دهند. اما چرا؟ چون بازهم مسئله پول در میان است و بودجه‌ای که گویا جوابگوی چنین مراقبت‌ها و رسیدگی‌هایی نیست؛ وزیر میراث فرهنگی و گردشگری می‌گوید برای نگهداری از اماکن تاریخی، بودجه سالانه‌ای در حدود ۵ میلیون تومان در نظر گرفته شده است! حال پرسش این است که با این بودجه 5 میلیون تومانی، سازمان گردشگری و میراث فرهنگی، چگونه و از کجا دستمزد کارکنان این بخش را تامین می‌کند؟ چرا در زمان بودجه‌بندی، وزیر محترم در مورد میزان این بودجه-گذشته از خنده‌دار و غم‌انگیز بودنش- اعتراضی نکرده و درخواست مبلغ بیشتری را نکرده و یا مسئولان بودجه‌گذار را در مورد ارزش ویژه میراث فرهنگی به اندازه کافی توجیه نکرده تا بتواند آنان را برای تعیین بودجه‌ای در حد نیازهای این وزارتخانه، راضی کند. واقعا وزیر محترم هنگامی که از بودجه 5 میلیون تومانی این وزارتخانه برای نگهداری اماکن عمومی باخبر شده حتی یک لحظه پیش خود تردید نکرده که دقیقا قرار است با این 5 میلیون تومان چه کاری انجام شود و آیا بهتر نبود که اصلا از خیر این 5 میلیون تومان هم می‌گذشت و آن‌را تحویل نمی‌گرفت و مثل موارد دیگر، دست به دامان خیّران فرهنگی و NGO ها می‌شد؛ مسلما از این طریق عایدی بیشتری نصیب این وزارتخانه می‌شد. البته پرسش دیگری هم در میان است که آیا برای وزارتخانه امکان جابه‌جایی بودجه‌ها و اهم و مهم کردن آن‌ها وجود ندارد و دقیقا این 5 میلیون باید برای نگهداری میراث تاریخی مصرف شود و نمی‌شود از بودجه‌های دیگری که برای این وزراتخانه در نظر گرفته شده مایه گذاشت تا از تاراج میراث فرهنگی کشور جلوگیری شود؟ بدیهی است که تصمیم‌گیرنده نهایی هزینه‌کرد هر نوع بودجه‌ای برای هر وزارتخانه‌ای منوط به صلاحدید وزیر آن وزارتخانه است؛ تا ببیند کجا و به چه منظور باید بیشتر یا کمتر هزینه کند. متاسفانه روند برخی ازمسئولان در رابطه انجام وظایف به نحوی نشان از انفعال و سردرگمی دارد که باید در این مورد بررسی‌های لازم صورت گیرد.