چگونه بهانه‌جویی جای ذهنیت قهرمانی را گرفت؟

پس از چهار سال قهرمانی که بخش اعظمی از آن با در دوره مربیان خارجی کروات (برانکو ایوانکوویچ) و مدت کوتاهی سرمربی آرژانتینی (گابریل کالدرون) رقم خورد، یحیی گل محمدی نزدیک به دو نیم فصل فوتبالی است که به عنوان سرمربی روی نیمکت پرسپولیس می‌نشیند. او با سابقه کاپیتانی تیم ملی و همچنین حضور در پرسپولیس به عنوان سرمربی و همچنین کسب نتایج خوب در تیم هایی چون ذوب آهن و شهر خودرو و البته تجربه کار در تراکتور، در شرایطی پرسپولیسی شده که با وجود صدرنشینی کالدرون، آغوش هواداران پرسپولیس برای او باز بود.
یحیی یک چهره معقول در بین طرفداران فوتبال و یک مربی خوش اخلاق و البته فنی محسوب می‌شد و به نظر می‌رسید گزینه مناسبی برای ادامه پروژه پرسپولیس باشد. او در نهایت در پایان فصل جام قهرمانی را بالای سر برد و سپس به عنوان سرمربی پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا، کاری که برانکو انجام داده بود را تکرار کرد و تیم را به فینال آن مسابقات برد. تا اینجا عملکرد گل محمدی در بازگشت به پرسپولیس، کاملا قابل قبول به نظر می‌رسد.
یحیی برخلاف موفقیت ها در برخی دیگر از امور عملکرد دلچسب و در حد سرمربی قهرمان لیگ برتر ایران نداشته است. به خصوص که هواداران این تیم با اسلوب رفتاری سرمربیان خارجی خو گرفته و از همین رو به عنوان مثال مصاحبه یحیی گل محمدی پس از شکست مقابل آلومینیوم بیش از همیشه توی ذوق
 آن ها زده است.
این صحبت ها و باز کردن بحث مهدی رسول پناه با استفاده از کلمه بولدوزر برای توصیف عملکرد او در پرسپولیس با واکنش مدیرعامل سابق قرمزها مواجه شد و او یحیی را به مسائل مختلفی متهم کرد؛ از اصرارش برای بیرون گذاشتن دو بازیکن پرسپولیس که در فینال آسیا فیکس بودند تا مسائلی چون پاداش نایب قهرمانی آسیا و بحث های مربوط به دخالت او در امور غیر. همه این اتهامات در شرایطی به زبان
 رسول پناه آمده که اگر گل محمدی بعد از شکست ، کمی خود را کنترل می‌کرد، جبهه جدیدی علیه وی گشوده نمی‌شد.
جالب اینکه لیگ برتر فوتبال ایران در شرایطی دنبال می‌شود که هیچ مدعی جدی و قابل توجه و متفاوتی در صدر جدول وجود ندارد و تیم های مدعی به دلیل کسب نتایج متوسط، هنوز از هم عقب نیستند و هر تیمی امکان جبران این نتایج و شکست ها را در ادامه کار دارد. اما گل محمدی ترجیح داده مثل این چند وقت دوباره درباره موضوعاتی صحبت کند که در نهایت اعتماد بازیکنان را نیز به وی کم خواهد
کرد.
مسئله امروز یحیی و پرسپولیس از چند جنبه قابل بررسی است اما مهم ترین مسئله به نحوه مدیریت منابع انسانی از سوی اوبرمی‌گردد. پرسپولیس در سال های گذشته از استخوان بندی تیمی که برانکو آن را شکل داده استفاده کرده که بعد از جدایی این سرمربی اهل کرواسی، سال گذشته کالدرون و امسال گل محمدی سعی داشته اند در آن تغییراتی بدهند که اصلی ترین استخدام 7 بازیکن در فصل نقل و انتقالات تابستانی برای پرسپولیس بوده؛ بازیکنان تازه نفسی که تعدادی از آن به سرعت تبدیل به مهره فیکس پرسپولیس شدند و تنی چند از بازیکنان قدیمی راه خروج را در پیش گرفتند.
در این شرایط اگرچه حضور بازیکنان جدید منجر به صعود به یک فینال برای پرسپولیس شد اما بازگشت به رقابت های داخلی و ادامه حضور در کوران رقابت های سخت و فشرده، مشخص است که بعضی از کیفیت ها به مرور دچار نقصان شده اند. در این بین گل محمدی نیز در دو سه مورد با انتخاب چند بازیکن به مسئله کاهش کیفیت کمک کرده که البته بخشی از این مسئله در طبیعیات فوتبال است و برای هر مربی پیش می‌آید.
اما آن چیزی که به نظر بیش از هرچیزی مورد نقد هواداران و البته بازیکنان پرسپولیس است، تکیه گل محمدی روی موضوع جدایی بشار رسن و اعتبار ندادن به بازیکنانی است که قرار است این فصل برای او به میدان بروند و برایش قهرمانی بیاورند. آن هم در پرسپولیسی که بعضی از بازیکنانش نظیر وحید امیری، احمد نوراللهی، کمال کامیابی نیا، سیدجلال حسینی و... سال ها در اوج فوتبال ایران حضور داشته و ذهنیتی مطابق با قهرمانی و در جهت یک سرمربی برنده دارد. این در حالی است که آنچه یحیی در گفتگوهایش به نمایش می‌گذارد، مطابق با سرمربی یک تیم برنده و قهرمان نیست.
پرسپولیس همین حالا با احتساب بهبود مصدومیت محمدحسین کنعانی زادگان و سیدجلال حسینی و رفع محرومیت عیسی آل کثیر، یکی از بهترین اسکوادهای لیگ برتر ایران را در اختیار دارد؛ تیمی که 5 ستاره اصلی اش (حسینی، نوراللهی، امیری، عالیشاه و کامیابی نیا) از نسل اول قهرمانی با برانکو باقی مانده اند و همین تعداد بازیکن نیز تجربه کار با او و همچنین گابریل کالدرون را دارند. در واقع اسکلت سرخ ها متشکل از بازیکنانی باتجربه حضور در تیمی بزرگ و پرطرفدار است و بقیه فهرست را هم بازیکنانی ممتاز تشکیل داده اند.
شاید آنچه که حالا به ذهن هواداران پرسپولیس می‌رسد، دوره های سخت و طاقت فرسایی است که با برانکو ایوانکوویچ سپری کردند؛ این که در یک دوره مهدی طارمی، محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده، صادق محرمی و وحید امیری همزمان از تیم جدا شدند و به خاطر محرومیت نقل و انتقالاتی، بازیکنی هم جذب نشد اما با این حال، نتیجه درخشان بود؛ فینال آسیا و در ادامه قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی. این نتایج درخشان در شرایطی به ثمر رسید که کادرفنی تیم ترجیح می‌داد که با سرمایه باقی مانده اش تیمی شایسته را روانه میدان کند و به جای بهانه گیری، اعتماد و انرژی حداکثری را به سمت بازیکنانش بفرستد.
اگرچه پرسپولیس امسال در پست دفاع مرکزی ضعف جدی دارد اما قرمزها لیگ شانزدهم را نیز در حالی آغاز کردند که به خاطر ناکامی باشگاه در حفظ لوکا ماریچ و گزینه مطلوب ایرانی، برانکو محمد انصاری (دفاع چپ تست فصل گذشته) را در پست دفاع وسط به کار برد و بهترین نتیجه تاریخ پرسپولیس را هم ثبت کرد (14 گل خورده). اگرچه که ویژگی های رفتاری هر کسی با کسی دیگر متفاوت است و نمی‌توان یک نسخه مشترک را برای همه تجویز کرد اما راهی که برانکو رفت، می‌تواند الگوی مناسبی برای یحیی گل محمدی هم باشد.
او در بخش تعامل با بازیکنان و مدیریت آن ها نیز دچار مشکلاتی است و به دفعات مسیر حذف را به عنوان یک راه حل ساده انتخاب کرده است. در حالی که بازیکنانی با تراز پرسپولیس که قرار است در
رقابت های آسیایی بدرخشند و بار از روی دوش پرسپولیس بردارند، آنچنان زیاد هم نیستند. در لیگ دوازدهم همین برخورد حذفی در قبال ستارگانی چون مهدی مهدوی کیا، جواد کاظمیان و... سبب شد تا در پایان فصل، هزینه شکست در فینال جام حذفی آنچنان برای گل محمدی بالا برود که او جایی برای خودش روی نیمکت پرسپولیس نبیند.
البته آن روزها یحیی گل محمدی یک مربی
 42 ساله جوان بود که در حال آزمون و خطا و یادگیری روش هایی برای مدیریت تیمش بود اما حالا به عنوان مربی 49 ساله، شاید فرصتی برای تکرار اشتباهات قبلی نداشته باشد. برانکو ایوانکوویچ سرمربی موفق پرسپولیس نیز انتقادات فراوانی را بابت برخوردهایش به عنوان سرمربی تیم ملی داشت اما وقتی که
10 سال بعد هدایت پرسپولیس را برعهده گرفت، به وضوح نشان داد که از آن روزها درس گرفته و نقاط ضعف خود را پوشش داده است.
نکته مهمی که شاید برای بهبود رابطه در تیم پرسپولیس لازم باشد، فراموشی تمام آن چیزی است که طرفین در دوره های قبلی داشته‌اند؛ این که پرسپولیس قهرمان بلامنازع لیگ برتر بود و
 یحیی گل محمدی در ذوب آهن و شهرخودرو
موفقیت هایی غیرمنتظره کسب کرد. دقیقا مشابه موضعی که سرمربی پیشین پرسپولیس گابریل کالدرون از همان روز نخست در پیش گرفت و خطاب به بازیکنان پرسپولیس گفت: «شما سه سال متوالی قهرمان لیگ برتر شدید و به فینال آسیا رفتید. من هم در عربستان قهرمان شدم و با آرژانتین به فینال جام جهانی رفتم اما هر دو باید گذشته را پشت سر بگذاریم و برای موفقیتمان در آینده تلاش کنیم.»
از همین رو، اصلاح برخی رویکردها و همچنین مربیگری بر اساس اصول فنی و نه آرای هواداری اینستاگرام، لازم به نظر می‌رسند. این از نکاتی است که باید در کنار موارد ذکر شده مورد توجه آقا یحیی قرار بگیرد؛ مربی ای که همچنان مورد احترام و امید بخش است که از نگاه بسیاری، بهترین گزینه ممکن برای پرسپولیس محسوب می‌شود اما به هر حال هر از گاهی باید نکاتی را به او گوش‌زد
کرد.