اينترنتِ همچنان كم‌سرعت، چرا ارزان مي‌شود؟

دو اپراتور انحصاري و پرمشتري كشور، تا پيش از قطعي‌هاي مكرر، قيمت و سرعت متناسبي داشتند. اما پس از يك دوره قطعي و وصلي، ناگهان هم از حجم بسته‌ها و هم از سرعت اينترنت كاسته شد؛ ضمن اين‌كه اپراتورها با تغيير بسته‌هاي خود به‌طور نامحسوس خدماتِ تا حدودي حداقليِ خود را گران‌تر هم كردند. كار به جايي رسيد كه اپراتور‌ها تعرفه‌های خود را تا  ۲۵۰درصد گران کردند، به اینصورت که ۸۰درصد حجم همه بسته‌ها را به اینترنت داخلی و ۲۰درصد را به خارجی اختصاص دادند؛ سپس برخی بسته‌ها به‌خصوص بسته‌های بلندمدت شش‌ماهه و یک‌ساله که عمدتا از حجم اینترنت بالایی برخورداربودند، در كنار برخي بسته‌هاي محبوب ديگرهم حذف شدند. همين امر موجب شد صداي مردم دربيايد. اما آنچه در اين ميان بيشتر از همه موارد جلب توجه مي كند، دريافتِ مبلغي به‌عنوان ماليات يا ارزش افزوده از مشتري است كه بازهم قيمت تمام شده نهايي هر بسته را بالاتر مي‌برد.
اما حالا با تصویب کمیسیون تنظیم مقررات، اينترنت 25درصد ارزان مي شود! 25 درصد در ازاي آن 250درصد گراني و حذف بسته‌هاي بلندمدت و محبوب، عملا هيچ مشكلي از اتصال كم‌سرعت و كم‌حجمِ خانواده‌هايي كه دانش آموز در خانه دارند و مجبورند مدام بسته هايي را كه خيلي زودتر از موعد تمام مي شوند، بخرند، حل نمي كند. اپراتورها تا آن‌جا كه در توان داشتند، بسته هاي خود را طبق همان فرمول هميشگي گران-اصلاح- كردن، گران كردند، تا وقتي صداي مردم درميآيد، با يك حركت پر سروصدا در مورد ارزان كردن، همچنان گردش مالي كلان خود را در اين آشفته بازار حفظ كنند. اين نوع گران و سپس ارزان كردن، تبديل به روشي رايج در مورد اكثر كالاهاي پرمصرف شده است، اول كمبود و يا قطعي، سپس گراني غيرمنطقي و در نهايت اعلام پرهياهوي ارزان كردن در حد هيچ! اميد است كه با نظارت‌هاي بيشتر، حداقل چنين روشي كنار گذاشته شده و اگر قرار است كالايي گران شود، بشود حتي غيرمنطقي-گرچه معقول از نظر ارائه دهندگان محصولات!