افت كيفيت آموزشي كشور؛ چرا؟!

كيفيت آموزشي كشور ما، به گفته برخي كارشناسان-كه قبلا هم در اين رابطه هشدار داده بودند- دچار ضعف و در مواردي درگير فقر است و افت كيفيت آموزشي در كشور تا سال 2019 هم‍چنان ادامه داشته است. اين‌را نتايج آزمون تيمز (TIMSS) مشخص كرده است. اين آزمون با هدف تهیه اطلاعات مقایسه‌ای برای ارزیابی عملکرد و سیاست‌های کشورهای شرکت‌کننده در زمینه پیشرفت در آموزش و یادگیری ریاضیات و علوم در پایه‌های چهارم و هشتم اجرا می‌شود.نخستین دوره این ارزیابی بین‌المللی در سال ۱۹۹۵ اجرا و پس از آن هرچهارسال تکرار شده است. طبق نتايج آخرين آزمون تيمز در سال 2019، وضعيت ايران چندان اميدواركننده به‌نظر نمي‌رسد و كشور ما حتي در سطح متوسط بين‌المللي هم قرار ندارد؛  كشور ما در بين 58 كشور شركت كننده در اين آزمون، رتبه 50 و در ميان 12 كشور همسايه و منطقه، رتبه نهم را كسب كرده است.
به گزارش خبرگزاري تابناك، علی‌رغم هشدارهای قبلی در خصوص سطح پایین کیفیت آموزشی و وضعیت علمی دبستان‌ها، نتایج آزمون تیمز ۲۰۱۹ نشان مي‌دهد كه وضعیت قبلی ادامه داشته و ایران نه تنها به سطح متوسط بین‌المللی نرسیده بلکه وضع علمی دبستان‌های کشور جزو ضعیف‌ترین‌ها در منطقه است!
اما چرا؟‌ در كشور ما مشكلات مربوط به ترک تحصیل زودرس دانش‌آموزان، کمبودهای نظام آموزشی از نبودن فضای آموزشی و معلم گرفته تا کلاس‌های درس ایمن و امکانات آموزشی ساده آموزشی از دهه‌های گذشته به‌طور منظم بازتولید می‌شود. پرسش ديگر اين است كه چه مقدار از ثروت تولید شده در کشور صرف آموزش و تربیت نسل آینده مي‌شود؟ بر پایه برآوردها و داده‌های منتشرشده توسط نهادهای رسمی، سهم مخارج آموزشی در کل تولید ناخالص ایران چیزی حدود ۳ درصد است که در طي اين سال‌ها اندکی هم از اين ميزان کاسته شده است. سرانه هر دانش‌آموز در بخش دولتی حدود ۶۰۰ یورو است. یک مقایسه ساده بین‌المللی نشان می‌دهد که سهم مخارج آموزشی در تولید ناخالص ملی ایران کمتر از نصف بخش مهمی ازکشورهای توسعه یافته است. سرانه هزینه هر دانش‌آموز هم با در نظرگرفتن قدرت خرید جامعه ایران حدود یک پنجم متوسط کشورهای توسعه یافته است. این دو شاخص به‌روشنی چرایی مشکلات کنونی آموزش ایران و فقر کیفی و کمی آن‌‍را نشان می‌دهند.