داروی هیدروکسی کلروکین در پیشگیری از کووید ۱۹ مناسب نیست

یک هیات بین المللی از متخصصان به شدت توصیه می کنند که از داروی هیدروکسی کلروکین برای جلوگیری از کووید۱۹ استفاده نشود.
به گزارش مهر به نقل از مدیکال نیوز تودی، مطالعات مقدماتی بر روی انسان، در ابتدا محققان و مقامات بهداشت عمومی را به حمایت از استفاده از هیدروکسی کلروکین به عنوان یک درمان پیشگیرانه بالقوه برای کووید ۱۹ سوق داد.
اما با جمع‌آوری شواهد بیشتر توسط محققان، سازمان غذا و دارو آمریکا سرانجام مجوز استفاده اضطراری این دارو را برای درمان کووید ۱۹ لغو کرد. این توصیه‌ها می‌تواند به کاهش خطر بروز عوارض جانبی ناشی از مصرف بی مورد هیدروکسی کلروکین کمک کند.
دانشمندان در سال ۱۹۴۶ برای کاهش خطر ابتلاء به مالاریا و کمک به درمان آن داروی هیدروکسی کلروکین را تولید کردند. امروزه پزشکان از این دارو برای درمان چندین بیماری خودایمنی مانند روماتیسم مفصلی و لوپوس استفاده می‌کنند.
برخی از مطالعات اولیه در شرایط آزمایشگاهی حاکی از آن بود که هیدروکسی کلروکین به چندین روش در کاهش خطر ابتلاء به کووید ۱۹ کمک می‌کند.
هیدروکسی کلروکین باعث افزایش pH درون آندوزوم ها، گروهی از اندامک‌های درون سلول‌ها می‌شود که تبادل پروتئین‌ها و چربی‌ها را تنظیم می‌کنند. این ممکن است همجوشی کروناویروس
 با غشای سلول را دشوار کند.
برخی مطالعات همچنین نشان داده اند که به نظر می‌رسد هیدروکسی کلروکین از انتشار ذرات ویروسی کروناویروس از سلول‌های آلوده جلوگیری می‌کند.
حال محققان معتقدند این دارو به خاطر داشتن عوارض جانبی خطرناک برای درمان کووید ۱۹ مناسب نیست. این عوارض جانبی عبارتند از:
- مشکلات جدی تپش قلب
- کم خونی
- قند خون پایین
- آسیب به بافتهای داخلی چشم که ممکن است مشکل بینایی ایجاد کند
- تشدید مشکلات عصبی یا تشنج
- تداخلات دارویی مانند برخی از بتابلاکرها، ضدافسردگی‌ها، داروهای ضد روان پریشی و متادون.
دلایل احتمالی سمی بودن دارو در افراد مبتلا به کووید ۱۹ عبارتند از:
افرادی که با بیماری کووید ۱۹ بستری شده اند، دوزهای بالاتر دارو دریافت می‌کنند؛
التهاب قلبی ناشی از کووید ۱۹ ممکن است عوارض قلبی دارو را افزایش دهد؛ و تداخل با سایر داروها، مانند آزیترومایسین، خطر ابتلاء به ناهنجاری‌های تپش قلب را به طور بالقوه افزایش می‌دهد.
طبق یافته‌های این محققان، استفاده از هیدروکسی کلروکین ممکن است خطر بروز عوارض جانبی را به حدی افزایش دهد که لازم است دارو متوقف 
شود.