پایان نژادپرستی در فوتبال؟

فوتبال پر از افرادی است که از نژاد پرستی آسیب دیده اند و همچنین افرادی که چه خواسته و چه ناخواسته آسیب رسانده اند. همیشه افرادی بوده اند که با ابزار و روش های مختلف با انواع گوناگون نژاد پرستی مبارزه کرده اند اما این تلاش ها چقدر تاثیر داشته است ؟

 
فوتبال پر از افرادی است که از نژاد پرستی آسیب دیده اند و همچنین افرادی که چه خواسته و چه ناخواسته آسیب رسانده اند. همیشه افرادی بوده اند که با ابزار و روش های مختلف با انواع گوناگون نژاد پرستی مبارزه کرده اند اما این تلاش ها چقدر تاثیر داشته است ؟
به گزارش ایسنا، هرگاه از زشتی های فوتبال صحبت می کنیم یکی از مسائلی که به ذهن می‌رسد نژاد پرستی است. شدت گرفتن نژادپرستی در فوتبال باعث شده تا نهادهای نظارتی فدراسیون‌های فوتبال با حساسیت بیشتری این مسئله را پیگیری کنند در سال های نه چندان دور نژادپرستی آنقدر در فوتبال پررنگ بود که کارلوس آلبرتو برزیلی وقتی در سال 1916 به تیم فوتبال فلومیننزه پیوست مجبور بود برای سفید کردن رنگ پوستش از پودر استفاده کند تا بتواند فوتبال بازی کند اما وقتی پودرها از صورتش پاک می شد مورد تمسخر هواداران قرار می گرفت.
سال ها بعد هواداران فوتبال در برزیل اشیاء مختلفی به سوی یکی از اعضای سیاه پوست کادر پزشکی پرتاب کردند تا مشخص شود حتی فعالیت های افرادی مثل مارتین لوتر کینگ هم نتوانسته تفکرات نژادپرستانه را از ذهن برخی افراد خارج کند. درست است که امروزه از شدت این اتفاقات کاسته شده و دیگر بازیکنی مجبور نیست برای حضور در زمین فوتبال از پودر برای سفید کردن پوستش استفاده کند اما همچنان شاهد حرف ها و حرکات نژادپرستانه در فوتبال هستیم.
در سال های اخیر موارد زیادی از توهین های نژاد پرستانه را دیده ایم اما حتی جریمه های سنگین نهاد های نظارتی هم نتوانسته به طور کامل این پدیده را متوقف کند که نشان از ریشه دار بودن نژاد پرستی در ذهن هواداران،  بازیکنان و به طور کلی اعضای جامعه است. 
افراد زیادی در فوتبال از نژادپرستی آسیب دیده‌اند که برای مثال می‌توانیم به مسوت اوزیل اشاره کنیم که در نهایت مجبور به کناره‌گیری از تیم ملی شد او دراین باره می‌گوید:«از دید رئیس فدراسیون و هواداران آلمان وقتی می بریم من آلمانی هستم اما وقتی می بازیم می گویند تو مهاجر هستی».
بسیاری از افراد هم شاید قصد توهین نژادی نداشته باشند اما به هر حال حرکات نژاد پرستانه توهین است و با جریمه های سنگین مواجه می شوند. مثل ادینسون کاوانی که به خاطر استفاده از لفظ «کاکاسیاه» سه جلسه از همراهی تیمش محروم و 100 هزار پوند جریمه نقدی شد یا عیسی آل کثیر که به خاطر خوشحالی بعد از گلش برابر پاختاکور ازبکستان شش ماه از فعالیت فوتبالی محروم شد البته او گفت که قصد توهین نداشته اما به هر حال انجام آن خوشحالی در برابر تیمی که بازیکنان چشم بادامی دارد، حساسیت برانگیز است و کار درستی نیست.
شاید خوشبینانه به نظر برسد که انتظار داشته باشیم در کوتاه مدت و به طور کامل نژادپرستی از بین برود اما می توانیم امیدوار باشیم در 
سال های پیش رو و با فرهنگ سازی های بیشتر شاهد کمتر شدن این پدیده در فوتبال و جامعه باشیم.