ما، ویروس کرونا و کرونای اقتصادی و فرهنگی در یک قاب

بعد از فاجعه‌آمیز شدن وضعیت ابتلا به کروناویروس و افزایش تعداد مرگ‌ومیر پس از تعطیلات نوروزی، بسیاری از کارشناسان و برخی مسئولان، به فرصت‌سوزی در رابطه با تعطیلات نوروزی اشاره کردند؛ اشاره‌ای دیرهنگام. به زعم و اعتراف و گفته بسیاری از این افراد، تعطیلات نوروزی که طی آن مردم به‌طور سنتی، خانه‌نشین بودند و مراکز اداری و اقتصادی بنا برعرف، تعطیل بود، بستر بسیار مناسبی برای کنترل کروناویروس به‌وجود آمد به‌ شرطی‌که راه سفرها و گردشگری باز نمی‌شد و کماکان جاده‌ها بسته می‌ماندند و مردم به  درخانه‌مانی تشویق و ترغیب و حتی مجبور می‌شدند. اما سیاستی که در پیش گرفته شد- بازکردن مسیر سفر و گردشگری- که با طبیعت این ویروس به‌خوبی سازگاری دارد و در انتشار آن کمک بسیار موثری است، موجب شده امروز بسیاری از کارشناسان و برخی از مسئولان بهداشتی انگشت تأسف به دندان بگزند و با سه رقمی شدن فوتی‌ها درپی آن هستند که یک بازه زمانی تعطیلی و درخانه‌مانی را به مردمی که تازه از تعطیلات درآمده و به محل کار خود و فعالیت‌های اقتصادی نیم‌بند خویش بازگشته‎اند؛ همراه با استرس و اضطرار برگشت چک‌ها، کاسبی‌های گاه در حال از دست رفتن و بازی روزانه ضرر و زیان و اندوه و افسوس دارایی ازدست‌رفته، تحمیل کنند، آن‌هم در حالی‌که نه وضعیت اقتصادی مردم و نه وضعیت اقتصادی کشور به‌طور کلی، نمی‌تواند چنین تعطیلاتی را برتابد. ویروس کرونا همان‌گونه که بر جان ما مردم افتاده، در حال فرسوده کردن اقتصاد و کشور نیز هست، یا حداقل مقصری است که می‌توان بسی اهمال‌کاری‌ها و سوءمدیریت‌ها را به گردن این ویروس و البته مردم انداخت و از بار مسئولیت شانه خالی کرد؛ چنانکه در سخنانی عجیب رئیس جامعه تورگردانان ایران گفته:«ویروس را کنترل کنید نه مردم را.»!

اما تاکید ما و بسیاری از رسانه‌ها و کارشناسان همان است که در ابتدای این گفتار آمد، فرصت تعطیلات نوروزی نادیده گرفته شد، و شد آنچه نباید می‌شد. در این میان اما واکنش مسئولان وزارت بهداشت هم جالب است و شایان توجه که مدام در حال گله کردن هستند از این‌که صدای‌شان شنیده نشد و کسی به توصیه‌های‌شان عمل نکرد. اگر چنین است و اگر صدای مسئولی که ارتباط مستقیم با سلامت و زندگی و مرگ مردم دارد، نه شنیده شده و نه بدان اعتنایی می‌شود، چرا این مسئول یا مسئولان از روش‌های دیگری برای رساندن صدای خود و عملی کردن توصیه‌های کارشناسانه خویش استفاده نکردند، و فریادزنان و گله‌کنان برجای ماندند و تماشا کردند تا کار به این‌جا بکشد؟ توصیه و تاکید و درخواست برای تعطیلی کسب و کار و درخانه‌مانی، بعد از تعطیلات نوروزی، برای اقتصاد کشور با وضعیتی که می‌دانیم و درگیرش هستیم، عملی نیست؛ اما انتظار مردم، از کارشناسان و حتی مسئولان در رده‌های مختلف آن بوده و هست که برخی از مسئولان حداقل در این 14 ماهی که از پاندمی کروناویروس گذشته، به این رشد فرهنگی و به میزانی از آگاهی رسیده باشند که راضی به سفر و مراوداتِ ناگزیرِ آن بین شهرهای رنگ به رنگ کشور نشوند. عادی‌نمایی برای ترویج سفرهای نوروزی، که البته متهم ردیف اول آن کماکان مردم هستند، اینک ما را به‌جایی رسانده‌ است که فقط باید منتظر تمام شدن سریع کارخانه واکسن‌سازی و تلاش برای خرید بیشتر و سریع‌تر واکسن از خارج باشیم. خواسته‌ای که پاسخ به آن، تحت چنین شرایط اسفناکی اکیدا و مستقیما از مسئولان وزارت بهداشت انتظار می‌رود، شاید بدین طریق صدای ناشنیده‌شان این‌باربه‌نحوی به گوش برسد.