کشف شواهد ۵ سامانه ستاره‌ای با احتمال میزبانی از حیات

قسمت پاياني
دانشمندان عموماً تصور می‌کنند که اغلب ستارگان میزبان سیاره‌ها هستند و از سال ۱۹۹۲ به بعد کشف سیارات فراخورشیدی بیشتر به طور مداوم شتاب گرفته است. در حال حاضر ۴۳۷۵ سیاره فراخورشیدی کشف شده است که ۲۶۶۲ مورد از آنها برای اولین بار از طریق تلسکوپ فضایی "کپلر" ناسا طی مأموریت بررسی کهکشان راه شیری بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸ شناسایی شده‌اند.
سیاره‌های فراخورشیدی دیگر نیز با تلسکوپ "تس"(TESS) ناسا همراه با ماموریت‌های آژانس‌های فضایی کشورهای دیگر کشف شده‌اند.در 
عین حال آژانس فضایی اروپا(ESA) قصد دارد فضاپیمای "پلاتو"(PLATO) خود را برای شکار سیارات فراخورشیدی جدید تا سال ۲۰۲۶ به فضا پرتاب کند.
دوازده سیاره فراخورشیدی کشف شده توسط "کپلر" "دوچرخشی"(circumbinary) هستند، بدین معنی که آنها مدارهای نزدیک به یک جفت ستاره آتشین دارند. منظومه‌های دوگانه در 
همه جای جهان وجود دارند و تخمین زده می‌شود که نصف تا سه چهارم کل سامانه‌های ستاره‌ای را تشکیل می‌دهند. در حالی که مشاهدات تاکنون فقط سیارات فراخورشیدی غول پیکر را در مدار سامانه‌های دوگانه تأیید کرده است، این احتمال وجود دارد که سیاره‌های شبیه به زمین و قمرهایی نیز در مناطق قابل سکونت سامانه‌های دوگانه پنهان شده باشد.
متأسفانه فعل و انفعالات گرانشی در سامانه‌های چند ستاره‌ای به ویژه هنگامی که سیارات غول پیکر وجود دارند، احتمال پیدایش و بقای حیات را کاهش می‌دهند. به عنوان مثال این سیارات ممکن است با ستارگان میزبان خود برخورد کنند یا از مدار خود خارج شوند. پروفسور
 "ایان دابز-دوکسون" از دانشگاه نیویورک در ابوظبی که یکی از نویسندگان این مطالعه نیز هست، گفت: ما مدتی هست که می‌دانیم سامانه‌های ستاره‌ای دوگانه بدون سیاره‌های غول پیکر امکان داشتن جهان‌های 
قابل سکونت را دارند.
مناطق قابل سکونت در اطراف سامانه‌های ستاره‌ای این پنج سامانه مذکور بین ۰.۴ تا ۱.۵ واحد نجومی(فاصله زمین تا خورشید) گسترده هستند و از فواصل ۰.۶ تا ۲ واحد نجومی از مرکز جرم میزبان
 ستارگان دوگانه خود شروع می‌شوند.
این سامانه‌ها با راه اندازی چندین تلسکوپ جدید برای شکار سیاره‌های فراخورشیدی احتمالاً در دهه آینده مورد توجه بسیاری قرار خواهند گرفت.
*ايسنا